ငါတစ္ကယ္ မေမ့ခဲ့ဘူး။ နင္နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တဲ့ေန႔ေလးကို။ ငါရူးတယ္ေနာ္ နင့္ကို သြားေတြ႔မိလို႔။ နင္ထင္မွာေနာ္ ငါလူတိုင္းကို အဲ့လိုသြားေတြ႔တယ္လို႔။ နင္ အဲ့လို မထင္ပါနဲ႔ဟာ။ ငါတစ္ကယ္ေျပာတာ နင့္တစ္ေယာက္ကိုပဲ ေတြ႔မိတာပါ။ ငါ့သေဘာအရဆို နင့္ကိုလဲ သြားေတြ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားကို ကူညီေပးဖို႔ နင့္ကိုေတြ႔မိတာပါ။ နင္က ယံုမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ခက္တာက နင့္ကိုလာေတြ႔ေတာ့လဲ ငါတစ္ေယာက္တည္းေနာ္။ နင္နဲ႔ ငါ့ၾကားမွာ သူငယ္ခ်င္းလဲ မရွိေတာ့ ငါတို႔ေတြ႔တိုင္း ႏွစ္ေယာက္တည္းေနာ္။ ငါမွတ္မိတယ္ နင္ဘာႀကိဳက္တတ္တယ္ဆိုတာ။ ငါသိတယ္ နင္အခ်ဥ္မစားဘူးဆိုတာ။ ငါသိတယ္ နင္အရမ္းခ်စ္တဲ့သူက နင့္ကို ပစ္သြားတယ္ဆိုတာ။ ငါသိတယ္ နင္ငါ့ကို ခင္တယ္ဆိုတာ။ ခက္တယ္ဟာ ငါနင့္ရဲ႔ ခင္မင္မႈ႔ထက္ပိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို လိုခ်င္မိတယ္။ ငါအရမ္း အတၱမ်ားေနလား။ တစ္ကယ္ပါ နင္အသဲကြဲတုန္းက ငါနင့္ကို အရမး္သနားတာ။ နင္စိတ္ညစ္လို႔ ငါ့ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာတဲ့စကားေလးကို ငါမွတ္မိေသးတယ္ “နင့္ဆီကို ဖုန္းဆက္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ထင္လို႔တဲ့”။ အဲ့လိုေလး နင္ေျပာေတာ့ ငါေလ နင့္ကို ဟာသေတြေလွ်ာက္ေျပာၿပီး နင့္ရီသံေလးကို ငါနားေထာင္ေနမိတယ္။ နင့္ဆီငါလာတုန္းက နင္ငါ့ကို ကူညီေပးတာေတြကို ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္။ ငါေလ နင္နဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လို႔ တစ္ေယာက္တည္း ငါလာခဲ့တာ။ ဒါမွ နင္နဲ႔ ေတြ႔လို႔ရမွာေလ။ ငါ့ကို ကူညီေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတာင္မေခၚခဲ့ဘူး။ နင္ငါ့ကို လာေခၚေပးေတာ့ ငါအရမ္း ေပ်ာ္တာ နင္သိလား။ နင္နဲ႔ အၾကာႀကီးေနခ်င္လို႔ နင့္ဆီလာခ်င္လို႔ အႀကံေတြထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ အခ်ည္းအႏွီးပဲ။ ခက္တယ္ ငါနင္နဲ႔ေတြ႔ၿပီးတိုင္း နင့္ကို ခဏခဏ ေတြ႔ခ်င္တဲ့ငါ့စိတ္ကို ထိန္းရတာ အရမ္းပင္ပန္းတယ္ဟာ။ နင္သိရဲ႔လားဟာ။ နင့္ကို သိလဲသိေစခ်င္သလို မသိလဲ မသိေစခ်င္ဘူး။ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ နင္နဲ႔ငါ့ ၾကားမွာ တံတိုင္းတစ္ခုျခားထားတယ္။ အဲ့အေၾကာင္းကို နင္လံုး၀ မသိဘူးေနာ္။ နင့္ကို ေျပာျပလို႔လဲမရ။ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ဒီတိုင္းေလးပဲ ထားလိုက္ေတာ့မယ္။