ဒီလို ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခတ္မွာ
တစ္ရြာနဲ႔တစ္ရြာလည္း
အသည္းခဲြလို႔လြယ္ပါသလား …..
ကမၻာဆိုတာ ရြာႀကီးတစ္ရြာလည္း ျဖစ္တယ္ ။

အမွတ္တရ ည ပါပဲ ……….
တစ္စံုတစ္ရာ ထိမွန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ………
ငါ .. ရင္ဘတ္ေတြ နာလာမွ သိတယ္ ……….။

ဒူးေနရာမွာ မဒူးပဲ …….
ေတာ္ေနရာမွာ မေတာ္တတ္ခဲ့ေတာ့ …….
သံေယာဇဥ္တမွ်င္ႀကိဳးက ရင္ကို တိုးလို႔ ခ်ည္တယ္ ………။

ဟင့္အင္း ..
မၿမိဳသိပ္တက္ခဲ့တာဟာ ……ငါ့အမွားဆိုရင္ ……
တိုက္ဆိုင္လြန္းေနခဲ့တဲ့ ကံၾကမၼာကိုလည္း
နည္းနည္းေတာ့ အျပစ္တင္ခ်င္မိတယ္ ………။

ရုတ္တရက္ႀကီးဆိုေတာ့
ကိုယ့္ဂစ္တာႀကိဳးေလ်ာ့တာကို ကိုယ္သတိမထားခဲ့ႏိုင္ဘူး။

အခ်စ္ဆုိတဲ့ ဒီသေဘာက္မသားက
ငါ့ရဲ႕ မရွိမဲ့ရွိမဲ့သိကၡာတရားကို
မဟားဒယား ခေလာက္ဆန္သြားလိုက္တာ …….
အရွက္တရားက
ပတ္ၾကားအက္ လယ္ကြင္းျပင္တစ္ခုျဖစ္တယ္။

အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္
ကိုယ္မက္ခဲ့တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြလည္း
စာရိတၱေျမဆီလႊာမေကာင္းတဲ့
အခြင့္အေရးသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လယ္တစ္ကြယ္မွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပ်ဳိးပင္ေတြ က်ဳိးတို႔က်ဲတဲ
ငါစိုက္ခဲ့သေလာက္ပဲ ငါ့ကို ျပန္ေပးခဲ့တယ္ ………….။

ဒီလိုနဲ႔
(ပန္းခူးစားသူေတြအေၾကာင္း …)
အဲဒီလို ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေစာင္းေျမာင္းသံေတြ ၾကားမွာ
ငါ့ အိပ္ရာနဲ႔ ငါ့ညက
ငါ့ေက်ာကုန္းေအာက္မွာ က်ေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္ …။