ကၽြန္ေတာ့္ အျပန္လမ္းတို႕သည္… စိတ္ပူျခင္းတုိ႕ကိုသယ္ေဆာင္၍ သုန္နွင့္ဆန္႕က်င္ဘက္ အရပ္ရိွရာ အိမ္ဦးသို႕ ေျခလွမ္းေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အမွန္ေျပာရရင္ အခုလို အခ်ိန္မွာ အိမ္မျပန္ခ်င္ပါ။ သုန္႕အနားမွာပဲ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခ်င္ပါသည္။ သုန္႕ ေဘးနားမွာပဲ သုန္႕လက္ကေလးကို ကိုင္ကာ ကၽြန္ေတာ္ အေဖာ္ျပဳေပးခ်င္ပါသည္။ စကားေျပာေပးခ်င္ေနပါသည္။ သို႕ေသာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ရျပီျဖစ္သည္။

 

 

 

                         ထိုေန႕ညက လမသာခဲ့ပါ။ ဗိုင္းငင္မည့္သူမ်ားလည္း မႏိုးထၾကေသးပါ။ တိမ္လည္း မထူခဲ့ပါ။ ၾကယ္ေလးမ်ားေတာင္ မိွတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ငိုယိုေနၾကပါသည္။ ထိုေန႕က ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို မ်က္ရည္စတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဳခ်ခဲ့ပါသည္။ တစ္ခုေတာ့ရိွသည္။ ထိုေန႕က မိုးလင္းသည္အထိ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္တို႕ သူမကို ျပဳစုေနခဲ့ပါသည္။

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – x x x x x x x x x x x x x x – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 

 

 

                          ၾကယ္စင္တန္းတို႕ကို ေမးတင္၍ လမင္းကို ေနမင္းကေမးပါသည္။

 

 

 

                          အို လမင္းငယ္စႏၵာ ကိုယ့္အခ်စ္ေတြတြက္မင္းကို ကိုယ့္ခႏၶာကို ေလာင္ျမိဳက္၍ အလင္းတို႕ကို ေဆာင္က်ဥ္းအံ့

 

                          အို လမင္းငယ္စႏၵာ ကိုယ့္အလြမ္းေတြတြက္မင္းကို ကိုယ့္ခႏၶာကို ေလာင္ျမိဳက္၍ ညအေမွာင္တုိ႕ကို ျဖိဳခြင္းအံ့

 

                          အို လမင္းငယ္စႏၵာ ကိုယ့္ျမတ္ႏိုးခ်င္းတို႕တြက္မင္းကို ကိုယ့္ခႏၶာကို ေလာင္ျမိဳက္၍ ဘဝတစ္ခု ေပးစြမ္းအံ့

 

                          အို ခ်စ္စႏၵာ ထြန္းလင္းေလာ့ ေတာက္ပေလာ့ ေန႕မ်ားစြာတြက္ မင္းဟာ လွပေနပါေတာ့

 

                          မနက္ဖန္ေၾကြေတာ့မယ့္ ၾကယ္တစ္စင္းကိုယ့္ဘဝ ကိုမင္းတြက္ ေတာက္ပဆံုးထြန္းေလးေစအံ့

 

                          အို ခ်စ္စႏၵာ အလင္းတစ္ခ်က္ လင္းလက္ခဲ့ရင္ သင္မငိုေၾကြးခဲ့ပါနဲ႕ . . .။

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – x x x x x x x x x x x x x x – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 

 

 

 

 

                        ယခုကဲ့သို႕ မတိတ္ဆိတ္လြန္းခဲ့ေသာ ထုိေန႕ကမွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူမစကားမ်ားစြာ စားသံုးခဲ့မိၾကသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ထိုေန႕က မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႕ျဖစ္ပါသည္။

 

 

 

 

 

                         ကို ဒီေန႕ ကုိ႕ေမြးေန႕မွာ သုန္လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးမယ္ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး

 

                         အဲဒါ ေတာ့စီးခရက္. . .

 

 

 

                         ကၽြန္ေတာ္ သူမစကားကို အေျဖေတာ့မေပးခဲ့မိပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ယခု ျပန္ေတြးၾကည့္မိလွ်င္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ဆိုးခဲ့မိသည္။ စကားမ်ားမ်ား ေျပာခဲ့သည့္စိတ္ကူးမ်ားက စိတ္ကူးမ်ားသာျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ ထိုေၾကာင့္ထင္ ထုိေန႕က သူမကို စကားေျပာဖို႕ ေမ့ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္မည္။

 

 

 

 

 

                          ကၽြန္ေတာ္ သူမရဲ႕ ျဖဴႏြဲ႕ အားေပ်ာ့ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ေထြးေပြ႕၍ အနမ္းဆန္းဆန္း အနမ္းလွလွေလးမ်ား ေပးျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမ၍ ပန္းႏု ေရာင္ေဖ်ာ့ေနျပီျဖစ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္

 

အရင္ထက္ေတာ့ ခ်ိဳျမိန္ပါသည္။ ထုိခဏက ေကာင္းကင္ၾကီးသည္ပင္ တိမ္ကင္းစင္၍ အျပာေရာင္ရွင္းလို႕လင္းလို႕။

 

 

 

 

 

                           ကို သုန္႕ကိုလည္း စကားေလးဘာေလးေျပာဦးေလကြာ နမ္းခ်ည္းပဲ နမ္းမေနနဲ႕ဦး

 

                           ေနာက္လညး္ နမ္းရမွာပဲကို…

 

 

 

                           ထိုစကားေလး။ ေနာက္လညး္ နမ္းရမွာပဲ။ ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ … ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာထိလဲ သုန္။ ကိုယ့္ဝမ္းနည္းမႈကို လူမသိခံဖို႕ ထိုစကားကို သက္ပ်င္ေလးနဲ႕ ေလွ်ာခ်ဖြင့္ေတာ့ျပဳလဲ့ပါေနာ္သုန္။

 

 

 

                           ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထိုေန႕က ခါတိုင္းထက္ေပ်ာ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ပို၍ တိတိနဲ႕ က်က်ေျပာရရင္ သုန္က ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို အပူအပင္ကငး္စြာ ေပ်ာ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က လူၾကီးတစ္ေယာက္လို လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ေပ်ာ္ပါသည္။

 

သုန္က တစ္ခါတစ္ခါ အေဝးၾကီးကိုေငး၍ မ်က္ရည္ဝဲပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အခ်ိန္တုိငး္ သုန္႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္၍ …။

 

သုန္က ေမ်ာက္တစ္ေကာင္လို ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ခုိတစ္ေကာင္လို ရင္ထဲမွာ ၾကိတ္ညည္းခဲ့ပါသည္။

 

 

 

                             သို႕ေသာ္ထိုေန႕ကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေမြးေန႕ပြဲတစ္ခု ျပကၡန္ဒိန္တြင္ သမိုင္းက်န္ရစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – x x x x x x x x x x x x x x – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 

 

 

 

 

(၉)

 

 

 

 

 

                              ထိုေန႕က ဒီေန႕လိုမဟုတ္ေသာ ပန္းစည္းတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားရိွခဲ့ဖူးပါသည္။ အဲဒီေန႕က

 

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခ်စ္သူသက္တမ္း (၁) ႏွစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္ပန္းစည္းေလးျဖစ္သည္။အခုက. . .။

 

 

 

 

 

 

 

နာရီလည္သံမ်ား . . .

 

 

 

လူတစ္ခ်ိဳ႕ ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနၾကသည္။

 

 

 

ေခြးအူသံမ်ား အဆုတ္တြင္းသို႕ ျပန္လည္ သက္ဆင္းသြားၾက။

 

 

 

၁၂

 

 

 

၁၁

 

 

 

၁၀

 

 

 

.

 

 

 

.

 

 

 

.

 

 

 

၂

 

 

 

 

 

သုန္……

 

 

 

 

 

 

 

                         သုန္ရလားဟင္ သုန္… သုန္ ကုိယ္ေလ ကိုယ္…

 

 

 

                         သမီး. . .  သမီး သတိေလးထားဦးေလးသမီး အေမေလ… အေမ…

 

 

 

                         ျမန္ျမန္ပိုိ႕ၾကပါဟဲ့ …

 

 

 

                         ဝွမ္းေရာ္ ………….

 

 

 

 

 

                              ေဆးရံုထဲတြင္ ဆရာဝန္တခ်ိုဳ႕ ရႈပ္ရွက္ခက္သြားၾကပါသည္။ အေရးေပၚအေျခအေနတစ္ခုသည္ အေလ်ာ္ေပး၍ မရျဖစ္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဖင္တြင္ မွက္ကေလာင္ ေပါက္သည္ထက္ဆိုးစြာ ဖင္မျငိမ္ေတာ့ပါ။

 

 

 

                              ဘုရားစာေရရြတ္သံႏွင့္ တံခါးတစ္ခ်က္ပြင့္ဟသံ…

 

 

 

                              ေမးခြန္မ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု…………….

 

 

 

                              ရွာေဖြရခက္ေနေသာ ရင္ခုန္ေစတတ္ေသာအရာႏွင့္ ဆရာဝန္၏ အားေပးသံ

 

 

 

                              နာရီေတြ မိနစ္ေတြ အားလံုးအားလံုး ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ အရမ္းကိုျမန္လြန္းေနျပီ…. ဘာလုပ္ရမလဲ…..

 

ငါဘာလုပ္ရမလဲ…..။ ငါ ေတြးခဲ့ဖူးတယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု။ သုန္ကိုေပးခ်င္တယ့္အနမ္းေတြ။ ဆရာဝန္ေျပာလိုက္တယ့္ ရွာေဖြရခက္တယ့္ စက္တစ္ခု…။ ငါ ငါ ငါ သုန္႕ကို ဆံုးရႈံုးရေတာ့မွာလား။

 

 

 

                              ငါမငိုေတာ့ဘူးသုန္။ ကုိယ့္ကိုေမ့လိုက္ပါေတာ့။ကုိယ္တို႕ တခ်ိန္ကထိ အတူ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးၾကျပီ။

 

ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာလည္း အတူငိုခဲ့ဖူးၾကျပီ။ ကေလးတစ္ေယာက္လုိေပ်ာ္ရႊင္တတ္တယ့္မင္းကို ကိုယ္အနမ္းခ်ိဳေတြေပးခဲ့ဖူးျပီပဲ။

 

ခုက မင္းကမင္းက သြားေတာ့မွာေလ။ ကိုယ္ေနာက္ထက္မငိုခ်င္ေတာ့ဘူး။ လံုးဝမငိုေတာဘူး။ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုအတြက္

 

မင္းတေန႕ကိုယ့္ကို သတိရခဲ့ရင္ အတူရိွေနမွာပါ။ ခုေတာ့ကိုယ္ ေနာက္ထပ္မငိုေၾကြးမိဖို႕ ဆံုးျဖတ္မိလုိက္ျပီ သုန္။

 

 

 

                              တခါတေလ လြတ္လပ္စြာ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္သည့္သုန္႕ကို တစ္ၾကိမ္ေလာက္ေတာ့ ေမွာ္အစြမ္းနဲ႕ လိမ္ညာခြင့္ျပဳလွည့္ပါ။ ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ သုန္။

 

 

 

                                                          ဝုန္း!!!

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – x x x x x x x x x x x x x x – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 

 

 

 

 

(၁၀)

 

 

 

 

 

                             ေလေျပညွင္းေလးမ်ားတုိက္ခက္ေနပါသည္။ ပန္းရနံ႕မ်ားေမႊးပ်ံေနပါသည္။ လိပ္ျပာကေလးမ်ားပင္ရစ္သီရစ္သီ ေဝ့ဝဲပ်ံလႊားေနပါသည္။ ဆံစေလးမ်ား လူးလြန္႕ေနပါသည္။

 

 

 

 

 

                              ကၽြန္ေတာ့္ ႏွင့္သူမၾကားတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေပးခဲ့ဖူးေသာ ပန္းစည္းတစ္ခု ရိွေနပါသည္။

 

ထိုပန္းစည္းေလး၏ ေမႊးပ်ံမႈတို႕သည္ အတိတ္ႏွင့္ မတူခဲ့ေသာ္လညး္ ကၽြန္ေတာ့္တြက္ အတိတ္ထက္လွပေနပါသည္။

 

 

 

 

 

                               စကားမ်ားစြာ ေျပာဆိုေနပါသည္။ မ်က္ရည္စမ်ား တစ္ေပါက္ တစ္ေပါက္ႏွင့္ ပါးျပင္တစ္ခု ေရလႊႊမ္းမိုးသြားခဲ့သည္။ အခ်ိန္မ်ားစြာရပ္တန္႕ေနခဲ့ေသာ အရိပ္တစ္ခုသည္ တစ္စံုတစ္ေနရာမွာ ျပန္လည္ထြက္ခြာဖို႕ ေျခဦးလွည့္၇န္ သံပတ္ေပးေနျပီျဖစ္သည္။

 

 

 

 

 

                               ထိုကားေလး၏ ေလအဟုန္တို႕ေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္အၾကာက ဂ်ာနယ္အေဟာင္းေလးတစ္ေစာင္ ေလတြင္လြင့္ေမ်ာ္လ်က္ရိွသည္။

 

 

 

 

 

                                ေက်းဇူးျပဳ၍ ဤဂ်ာနယ္ကို ေက်ာ္ဖတ္ပါ။

 

 

 

 

 

 

 

                                 မန္းတေလးျမိဳ႕တြင္ ထူးထူးျခားျခား ယဥ္တုိက္မႈတစ္ခုျဖစ္ပြားျခင္း

 

 

 

 

 

                                 ေဆးရံုၾကီးေရွ႕လမ္းထိပ္ဘက္တြင္ လူငယ္တစ္ေယာက္ —နံပါတ္ကားႏွင့္တိုက္၍ ေသဆံုးသြားသည္။

 

ျဖစ္စဥ္မွာ ပံုမွန္တိုင္းေမာင္းလာေနေသာ ကားတစ္စင္း ေရွ႕သို႕ လူငယ္တစ္ေယာက္က တိုးဝင္၍ အတုိက္ခံခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။

 

 

 

                                 ထိုယာဥ္တိုက္မႈထက္ ပိုမုိ၍ ထူးေသာ လ်ိဳ႕ဝွက္သတင္းမွာ ေကာင္ေလးမွာ တမင္တကာအေသခံျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဆရာဝန္တို႕က အသက္လံုးဝရွင္သန္ေနႏိုင္ေသာ လူတစ္ေယာက္ဆီမွ

 

ႏွလံုးအလႈဳခံ၍ မျဖစ္ႏိုင္ဟုဆို၍…= x + –

 

 

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – x x x x x x x x x x x x x x – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 

 

 

 

 

                                 ကားျပာေလးသည္တေျဖးေျဖးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ေနထုိင္ေသာ အုပ္ဂူေသးေသးေလးဆီမွ တစ္စတစ္စ ေဝး၍ ေဝး၍ ထြက္ခြာသြားေနျပီျဖစ္သည္။

 

 

 

 

 

                                  ကၽြန္ေတာ္ခ်ခံဖူးေသာ လုိက္ကာတစ္ခုသည္ ခန္းစီးေလး၏ေနာက္တြင္ ေလတိုး၍ လႈပ္ခါေနပါသည္။

 

 

 

 

 

 

 

 

   ၾကယ္စင္တန္းတို႕ကို ေမးတင္၍ လမင္းကို ေနမင္းကေမးပါသည္။

 

 

                          အို လမင္းငယ္စႏၵာ ကိုယ့္အခ်စ္ေတြတြက္မင္းကို ကိုယ့္ခႏၶာကို ေလာင္ျမိဳက္၍ အလင္းတို႕ကို ေဆာင္က်ဥ္းအံ့

 

                          အို လမင္းငယ္စႏၵာ ကိုယ့္အလြမ္းေတြတြက္မင္းကို ကိုယ့္ခႏၶာကို ေလာင္ျမိဳက္၍ ညအေမွာင္တုိ႕ကို ျဖိဳခြင္းအံ့

 

                          အို လမင္းငယ္စႏၵာ ကိုယ့္ျမတ္ႏိုးခ်င္းတို႕တြက္မင္းကို ကိုယ့္ခႏၶာကို ေလာင္ျမိဳက္၍ ဘဝတစ္ခု ေပးစြမ္းအံ့

 

                          အို ခ်စ္စႏၵာ ထြန္းလင္းေလာ့ ေတာက္ပေလာ့ ေန႕မ်ားစြာတြက္ မင္းဟာ လွပေနပါေတာ့

 

                          မနက္ဖန္ေၾကြေတာ့မယ့္ ၾကယ္တစ္စင္းကိုယ့္ဘဝ ကိုမင္းတြက္ ေတာက္ပဆံုးထြန္းေလးေစအံ့

 

                          အို ခ်စ္စႏၵာ အလင္းတစ္ခ်က္ လင္းလက္ခဲ့ရင္ သင္မငိုေၾကြးခဲ့ပါနဲ႕ . . .။

 

 

 

 

 

MUFL chinese

 

ဆား