ဒီေန႕ သုန္ေနေကာင္းျပီဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသြားဖုိ႕ အေမ့ကို ေျပာေတာ့ အေမတို႕က မလႊတ္ခ်င္… ဒါနဲ႕ သုန္ထံုးစံအတိုင္း ဂ်စ္ကန္ကန္ေလးလုပ္ျပီး သုန္ ေက်ာင္းသြားရဖို႕ ညစ္ေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ သုန္ပဲ အႏိုင္ရလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ ေက်ာင္းက ေန႕လည္ေတာင္ေရာက္လုေရာက္ခင္ ။ သို႕ေသာ္ စိတ္ထဲမွာ ဘာရယ္မသိေက်ာင္းကိုပဲ အရမ္းသြားခ်င္စိတ္တို႕က ျဖစ္ေပၚေနသည္။

 

 

 

ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ နလန္ထစ လူပင္ ေခါင္းထူပူသြားသည္။ ကိုေဝမိႈင္းၾကီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္  ေက်ာင္းမတက္ပဲ မိုးရြာထဲထြက္သြားသည္တယ့္။ မနက္ကလည္း ေက်ာင္းေပါက္မွာ နင့္ကိုေစာင့္ေနသည္တယ့္။ ေမဇင္တို႕၏စကားလံဳးမ်ားသည္ သုန္ကို ထီးတစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲ၍ ေက်ာင္းဝန္းအျပင္ဘက္ကို ဘာေၾကာင့္မသိ ထြက္ေစမိခဲ့သည္။ ဟုတ္ပါသည္… သည္ေန႕ က မိုးေတြ မနက္ကတညး္က ရြာပါသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အိမ္က ေက်ာင္းမသြားေစခ်င္ျခင္းပင္။ အခုေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ က

 

…။

 

 

 

လမ္းတေလွ်ာက္ ေဝမိႈင္းကို စိတ္ပူသည့္စိတ္ေတြႏွင့္ လုိက္လာခဲ့မိေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ထိျဖစ္သြားတာလဲဆိုတာ

 

အသိဝင္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကုိ႕ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ ဒါနဲ႕ … ဒါနဲ႕…. ဟိဟိ မိန္းကေလးပဲ ရွက္တာေပါ့… ေခါင္းၾကီးကို ရင္ခြင္ထဲတအားတိုးပစ္လိုက္တာေပ့ါ…။

 

 

 

 

 

                                                                                 (၈)

 

 

 

 

 

                                   ကၽြန္ေတာ္ ရပ္ၾကည့္ေနေသာ ရပ္ဝန္းတခ်ိဳ႕၏ ေဘးဘက္တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖူးေသာ နံနက္ခင္းသည္ ယခုႏွင့္ ဆန္႕က်င္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးသည္။ မွတ္မွတ္ရရထုိေန႕ကျဖစ္မည္…။

 

 

 

 

 

 

 

                                    သုန္  ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားသည့္ေန႕ က သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို မုန္႕လုိက္ေကၽြးပါသည္။ သေကာင့္သားတုိ႕ကလည္း မညွာမတာ ျမိဳၾကစို႕ၾကပါသည္။ ဆုေတြလည္းေပးၾကတာမွ တေလွၾကီး ဒါေပမယ့္ စီးမရတာက ခက္တယ္။

 

 

 

                                      ယေန႕မနက္သည္ ေကာင္းကင္ၾကီးသည္ သာယာေနပါသည္။ ထိုသို႕ေျပာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဝိုင္း ျပီး ကေလွာ္တုတ္ၾကမည္ ျဖစ္ေသာ္လညး္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့သာယာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးဘက္တြင္ သုန္ရိွသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ့က ထီးေလးကို ကိုင္ထားပါသည္။ မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းတြင္ ခ်ိန္းေတြ႕ျပီး အင္းယားေရျပင္ကို အျပီအျပင္ေငးေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သာယာပါသည္ ဆိုေသာေကာင္းကင္ကေတာ့ မၾကာခင္ပင္ လူတကာကို ေခၽြးတသီးသီးက်ေအာင္ ဒဏ္ရိုက္ေနပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သာယာပါသည္။

 

 

 

 

 

                                       သုန္

 

 

 

 

 

                                        ဘာလဲကို

 

 

 

 

 

                                        ေလညွင္းေလးမ်ားသည္ သာယာစြာႏွင့္ သုန္ဆံစမ်ားၾကားထဲတြင္ တိုးေဝွ႕သြားၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းတုိ႕ကိုပင္ ပြတ္သပ္ရိႈက္နမ္းသြားေသာ သုန္႕ဆံစ ေလးမ်ားသည္… ကၽြန္ေတာ့္ ပါးျပင္ကိုပါ ေမႊးရိႈက္လိုက္ၾကသည္။

 

 

 

 

 

                                       သုန္နဲ႕ကိုယ္နဲ႕ ေဝးသြားၾကရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟင္

 

 

 

 

 

                                     အာ  ကိုယ္က လညး္ ဖြဖြ မဦးမခၽြတ္

 

 

 

 

 

                                   အေၾကာက္အကန္ ဘုရားစာမ်ားရြတ္ေနေသာ သုန္႕ကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိပါသည္။ သုန္႕ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အမွန္တကယ္ ခြဲမသြားခ်င္ပါ။ သို႕ေသာ္ ကံၾကမၼာက သုန္ဆီက  ႏွလံုးေရာဂါကို အႏိုင္က်င့္ခ်င္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကံၾကမၼာႏွင့္ အျပိဳင္ သုန္႕ကို ကာကြယ္ႏိုင္ပါ့မလား စိုးရိမ္ေနခဲ့မိပါသည္။ သို႕ေသာ္ ယခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သုန္ကိုၾကည့္ျပီး ေမႊးေမႊးတခ်က္ေပးလုိက္ပါသည္။ ေကာင္မေလးကလည္းအားက်မခံ…   ထင္သလိုမဟုတ္ပါ… မ်က္ေစာင္းထုိးပါသည္။

 

 

 

                                     ဒီမွာ ဘုရားစာရြတ္ေနတယ္ေလ…

 

 

 

 

 

                                        သုန္က တခါတေလ အဲဒီလိုလညး္ ကေလး ဆန္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ပါသည္။

 

 

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – ××××××××××××××  – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 

 

 

 

 

                   ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကို လူၾကီးတစ္ေယာက္က ေမးပါသည္။မုန္႕တစ္ခုကိုလည္း လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားပါသည္။

 

 

 

                   မင္းခ်စ္တယ့္သူနဲ႕ မင္းနဲ႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ေသရမယ္ဆိုရင္ မင္းဘာကိုေရြးမလဲ…

 

 

 

                    ကေလးက ဘာမွ ျပန္မေျဖပဲ မုန္႕ကို္ပဲအတင္းလုေလသည္။ မရေတာ့ ျဗဲခနဲ ေအာ္ငိုပါသည္။

 

                    လူၾကီး လက္ေလွ်ာ့ကာ အိမ္ျပန္လာရပါသည္။

 

 

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – ××××××××××××××  – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 

 

 

 

 

ကၽြန္ေတာ္ တည္ရိွေနသာ ဆိတ္ျငိမ္မႈ ရပ္ကြက္ေလးေသာ ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္လွသေလာက္ အဲဒီေန႕ကေတာ့ တိတ္ဆိတ္သေလာက္ စိုေျပခဲ့ၾကသည္။ မွတ္မွတ္ရရပင္… ထုိေန႕ က သုန္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္…။

 

 

 

 

 

 

 

               ကိုေလွ်ာက္လည္မယ္… လုိက္ပို႕ေနာ္ လုိက္ပို႕ ဟဲ …

 

 

 

 

 

              ကၽြန္ေတာ့္ကို ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ပူဆာေနေသာ သုန္႕ကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္စခ်င္စိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာပါသည္။

 

 

 

 

 

                 အာ ကိုယ္မအားပါဘူး ဘယ္မွ လည္း လုိက္မပို႕ခ်င္ဘူး…

 

 

 

 

 

                 ကိုေနာ္ သုန္ငိုလိုက္မွာေနာ္… ဟင့္ လုိက္ပို႕ပါဆို…

 

 

 

                ငိုမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာေလးျဖစ္သြားေသာ သုန္႕ကိုၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ဆက္ျပီး မစရက္ေတာ့ေပ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကပဲ အေလွ်ာ့ေပးလုိက္ပါသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဗႏၶဳလ  ပန္းျခံထဲသို႕ ေရာက္လာၾကသည္။ ျပီးေနာက္ အတူတူထုိင္ၾကပါသည္။

 

 

 

 

 

                အရာရာသည္ တိတ္ဆိတ္ေနပါသည္။ ေကာင္းကင္ၾကီးသည္ပင္ ရွက္လုိ႕ တိမ္ကိုကြယ္လို႕ မ်က္ႏွာ ဖယ္သြားျပီျဖစ္သည္။ ပန္းရနံတို႕ကလည္း ခ်စ္ရနံတို႕ကိုသယ္ေဆာင္ေနပါသည္။ အနမ္းတခ်ိဳ႕က ဝတ္မံႈတို႕ေပၚက်ဆင္းသြားသည္။ အနမ္းတခ်ိဳ႕က ပ်ားတို႕ထံ ေရာက္ရိွသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႕ ထုိေန႕က ေနေစာင္းမွ ျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။

 

 

 

                  အျပန္တြင္ သုန္အေမာေဖာက္လာ၍ သုန္႕ကို အိမ္အျမန္ျပန္ပို႕ေပးလုိက္ရပါသည္။ ပို႕ဆို သုန္႕မိဘမ်ားနွင့္ကၽြန္ေတာ္ပင္ ရင္းႏွီးေနျပီျဖစ္သည္။ သုန္႕အိမ္ကလညး္ သုန္႕ကို သနားသည္စိတ္ေရာ ခ်စ္သည့္စိတ္ေရာ ကၽြန္ေတာ္က သုန္႕အေပၚထားရိွသည့္စိတ္ကိုေရာ နားလည္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကို သေဘာတူပါသည္။

 

 

 

                  ကၽြန္ေတာ့္ အျပန္လမ္းတို႕သည္… စိတ္ပူျခင္းတုိ႕ကိုသယ္ေဆာင္၍ သုန္နွင့္ဆန္႕က်င္ဘက္ အရပ္ရိွရာ အိမ္ဦးသို႕ ေျခလွမ္းေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အမွန္ေျပာရရင္ အခုလို အခ်ိန္မွာ အိမ္မျပန္ခ်င္ပါ။ သုန္႕အနားမွာပဲ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခ်င္ပါသည္။ သုန္႕ ေဘးနားမွာပဲ သုန္႕လက္ကေလးကို ကိုင္ကာ ကၽြန္ေတာ္ အေဖာ္ျပဳေပးခ်င္ပါသည္။ စကားေျပာေပးခ်င္ေနပါသည္။ သို႕ေသာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ရျပီျဖစ္သည္။