ငါတို႔ ခြဲၾကတဲ့အခါ
ေက်ာျခင္းကပ္ထားမဲ့ အစား
ရင္ခြင္ျခင္းစံုဖက္လို႔ ထားၾကရေအာင္ ..

နာၾကည္းမႈေတြ
ဆိုညည္းမယ့္ အစား
ကမၻာမေၾကတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္
သံၿပိဳင္လို႔
ငါတို႔ ဆိုတီးၾကရေအာင္ ..

ဘာလို႔
မ်က္မုန္းေတြ က်ိဳးေအာင္
မုန္းေနၾကမွာလဲ
မင္းဒိုင္ယာရီ ငါဖတ္လို႔
ငါ့ဒိုင္ယာရီ မင္းဖတ္ရင္း
အညင္သာဆံုး
ေပါက္ကြဲၾက ရေအာင္ ..

လံုေလာက္တဲ့
အခ်ိန္တစ္ခုေပး …
မ်က္ဝန္းခ်င္း ျငင္းခံုလို႔
ၿပီးသြားၿပီဆိုမွ
ႏွလံုးသားတို႔ေရွ႕ေရး အတြက္
ငါတို႔ ဆက္ေဆြးေႏြး ေပးၾကရေအာင္ ..

ငါတို႔ေရးေနၾက
ကဗ်ာေတြလို
အလြမ္းမိုးေတြ တစ္သက္လံုး
ေဆြေနမွာ မဟုတ္ဘူး …
အရင္ကလို
မိုးျပာေရာင္ ထီးတစ္ေခ်ာင္းေအာက္
တစ္ေယာက္ ပံုျပင္
တစ္ေယာက္ နားေထာင္ေပးႏိုင္ၾကမွာ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး …
နဖူးေပၚလက္ တင္ၿပီး
ေလေပၚ တိုက္အိမ္ေတြ
ငါတို႔ ေဆာက္ႏိုင္ၾကမွာ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး ..
မင္းစိတ္ေကာက္ေနၾက
ျပန္လာလာ ေခၚသလိုမ်ိဳး
ငါတို႔ ခြဲခြာၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ..

တစ္ကယ္ပဲ
မင္းလက္ေတြကို
သင္ေပးၿပီးၿပီလား
အၿပီးအပိုင္ခြဲခြာမႈတစ္ရပ္ကို
ေဝွ႔ယမ္းႏႈတ္ဆက္တတ္ဖို႔ … ။ ။

သက္ေထြး
ဒီဇင္ဘာ ၆ရက္ ၂ဝဝ၇ ညေန ၄း၅၇