ၾကည္႕စမ္း ….
ေျပာင္ေခ်ာၿပီး နက္ေမွာင္ေနတဲ့ ကတၱရာလမ္းမထက္မွာ
သက္တမ္းကုန္ဆံုးေနၾကတဲ့ ရြက္၀ါေၾကြေျခာက္ေတြ ျပည္႔ႏွက္လို႕
င့ါအတြက္
ေနာက္တစ္ရြက္စာေလာက္ေတာင္
ထပ္ ေႀကြစရာေျမ မရွိခဲ့ …. ။

သီခ်င္းသံေတြကုိ ရပ္စဲလိုက္ၿပီ
အသစ္ကုိလဲ မေမွ်ာ္နဲ႕
အေဟာင္းထဲမွာလဲ မေပ်ာ္ပါနဲ႕
တကယ္ဆို
ကုိယ္ ကိုယ္တိုင္ ဂီတတစ္ခုကို ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ရမွာ … ။

ကန္ေရအစပ္မွာ
ေလေတြတိုက္လိုက္တိုင္း
ငါ့ အိပ္မက္ေတြ ၀႐ုန္းသုန္းကား ေႀကြတယ္

တိမ္ေတးဖြဲ႕ဆို
မိုးေတြညိဳတိုင္းလဲ
င့ါ စိတ္ဒဏ္ရာ တဆစ္ဆစ္ နာတယ္

ေႏြမွာ အစြမ္းကုန္ ဖူးပြင့္လိုက္ၾကဖို႕
ပန္းပိေတာက္ေတြ တာဆူခဲ့ၾကတယ္
ခုေတာ့ … ၾကည္႔စမ္း
ဒီ ပိေတာက္ေတြ
အခ်ိန္လြန္မွ ပြင့္ၾကရၿပီ။

အခမ္းနားဆံုး အရာေတြက
သာမန္လိုျပန္ျဖစ္သြားတဲ့အခါ
အရာရာဟာ
ကိုယ္ စိတ္လိုလက္ရ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ မက္ခြင့္လိုက္ရတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုလို … … ။ ။

အိမ့္ေသြးနီ
24 July 2010