(2010.11.07)

ခ်စ္သူ…
ငါက မင္းဘဝမွာ မရိွဘူးဆိုရင္ေတာင္
မင္းက ငါ့ဘဝထဲမွာ တေနရာရၿပီးသားပါ…။

အခ်စ္ေတြျပည့္ေနလို ့
အသိတရားေတြ ထပ္မစားခ်င္ေတာ့ပါဘူး
အလြမ္းေက်ေဆးတစ္ခြက္ေလာက္ပဲတုိက္ပါ…။

ဒီေန ့
ဟုိး…မိုးေကာင္းကင္ကေန
ပစ္ပယ္ျခင္းေတြနဲ့ အတူ
ငါ့ကိုငါ ရြာခ်လိုက္တယ္
အထီးက်န္ျခင္းေတြ အံု့မိႈင္းၿပီး
အလြမ္းေတြ တလက္လက္ပစ္…
မိုးခ်ဳပ္မွပဲ
ရယ္သံေတြ အက္တက္တက္နဲ့
ေနသာ သြားတယ္…

အေတြးေတြမ်ားပဲေပမယ့္
အိပ္မက္ေတြစူးခ်င္စူးပါေစ…
နားလည္မႈေတြၾကား ပင္ပန္းလွၿပီမို ့
ျဖစ္သလိုပဲ သတိရပါရေစေတာ့…

အၿပံုးေတြ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ
မစီးဆင္းႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္…
ပုန္းကြယ္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမယ့္ ရင္ခုန္သံေတြမွာ
ရိပ္မွန္းသံဖမ္း စကားလံုးေတြရိွေနတယ္…

“တေန့” ကိုေစာင့္ေနပါတယ္…
မနက္ျဖန္ေတြ ျမန္ျမန္လာပါ
သန္ဘက္ခါေတြ (ဒီထက္) ျမန္ျမန္လာပါ…
ယေန့ဟာ အဲ့ဒီ “တေန ့” မဟုတ္ရင္
မေန ့ကနဲ့ အတူတူ ကသုတ္ကယက္
(ျမန္ျမန္)သာ ထြက္သြားက်ပါေတာ့…။

“ဘဝ” ဟာ ခရီးအရွည္ႀကီးလို ့
မေျပာပါနဲ့…
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေလးလြန္းလို ့ပါ…
ဓူဝံၾကယ္မဲ့ ကႏၱာရအလယ္မွာ
ခ်စ္ျခင္းေတြထမ္းပိုးၿပီး
ငါမင္းဆီ အေရာက္လာခဲ့မယ္…။။

“ကဲ… မင္းဘာေျပာမလဲ???”