ညေရာက္မွ ၾကယ္တာရာကို
ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္
ေန႕ေရာက္မွ လင္းေရာင္ျခည္ကို
ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္
ေလေျပလာမွ ေလညွင္းေလးကို
ခံစားရသလိုပဲ. . .

ေန႕ျမင္ ညေပ်ာက္
ၾကက္ကေလး ဌက္ကေလးေတြ
ေပ်ာက္သလိုေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
မေန႕က သူ ေနေကာင္းေနခဲ့တယ္
ဒီေန႕မွာေတာ့ ငါကို နႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားျပီး
ဒီေန႕က မေန႕ကလို ျဖစ္ေနခဲ့ရင္
သူ နဲ႕ အဆုံးသတ္စကားေတြ
ေျပာျဖစ္မွာ ေသခ်ာခဲ့တယ္

ခင္တြယ္မရွိတဲ့ ဒီေလာက
မက္ေလာက္စရာ မရွိတဲ့ ဒီေလာက
ေနခ်င္စရာ မရွိတဲ့ ဒီေလာက
အဲဒီေလာကကိုပဲ
ငါတို႕ အားလုံး နပန္းလုံး
ဖက္တြယ္ ရန္ဖက္
ခ်စ္ခင္ နွစ္သက္
မုန္းဖန္တစ္မ်ဳိး ခ်စ္ေရးတိုးလို႕
ေအာင့္္သက္သက္ အနမ္းေတြလည္း
ဒီေလာကကိုပဲ ေပးခဲ့ၾကတယ္
မဟုတ္လား. . .ခ်စ္မိတ္ေဆြ. . .

လွမ္းမျမင္ေသးတဲ့ အနာဂတ္ကိုလည္း
ေတြးေရးခဲ့တယ္
အတိတ္က အေရးကိုလည္း
အရိပ္လို ေျပးလိုက္ခဲ့ေသးတယ္
လက္ရွိမွာလည္း ေကာင္းေကာင္းေလး
ေနခ်င္ေသးတယ္
အေတြးအတိတ္နိမိတ္ထဲမွာ
ဟိုအေ၀းက သမုဒၵရာက
ဘယ္ေလာက္နက္မယ္ မသိ
ငါစိတ္မွာေတာ့ ဒီ၀မ္းတစ္ထြာကို
ေပတိုင္ ေနမိတယ္
မနက္ျဖန္ မနက္ျဖန္
မနက္ျဖန္ ဆိုသည့္တိုင္
ေနာက္ဆုံး မနက္ျဖန္သည့္တိုင္. . .။     ။

နရီထက္
( ၂၇ ၊ ေအာက္တိုဘာလ ၊ ၂၀၁၀ )