ေၾကကြဲည

ျပတ္မယ္႔ျပတ္ေတာ႔လည္း

ေထာင္းခနဲပဲ။

တိမ္ထူမရွိေတာ႔လည္း

မဟူရာညက

ေအးစက္ေနျပန္တယ္။

မင္းရင္ေငြ႔ျခံဳလို႔

လံုခဲ႔တဲ႔ညေတြေတာ႔

ပံုလ်က္ကေလးလဲက်လုိ႔။

ညဥ္႔ကတစစနဲ႔နက္

ေကာင္းကင္ၾကီးက

ၾကယ္ေပ်ာက္ရွာေနျပီ။

နင္မျမင္ခ်င္လို႔ပဲ

ျပဒါးေတြနဲ႔သုတ္ပစ္

ဟုိဘက္ျခမ္းမွာ

နင္႔အလင္းနင္ျပန္တာ

ငါနဲ႔မဆုိင္ေတာ႔ပါဘူး။

ေအးေလ…………။

ငါလည္း

နင္ခြာခ်လိုက္တဲ႔မ်က္ႏွာဖံုးကို

လေကြးေကြးမွာ

ခ်ိတ္ထားလိုက္မယ္။

လ မုိက္ လို႔ မ ရ ေအာင္ လုိ႔။

In: ကဗ်ာ Posted By: ျမတ္ခ်စ္ Date: Sep 9, 2010

Leave comment commentinfo

1 Comment & 533 views

ဟုတ္တယ္………..မ်က္ႏွာဖံုးဆိုတာအခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ကြာက်ပါတယ္…. ဒီလိုပဲခံစားခဲ့ရဖုူးတယ္…..ေနာက္ဆံုးမွသိလိုက္ရတယ္……..မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားတာ……..