အတူထိုင္ေနက်

လမ္းေဘးအုတ္ခံုကေလးေတြက အစ

မမီလိုက္တဲ့ ရထားဥၾသသံ အဆံုး

အရာရာဟာ ဒီရင္မွာ လတ္ဆတ္ေနတုန္းပဲ။

အႀကိမ္ႀကိမ္ ျငင္းဆိုခဲ့ဖူးတဲ့

ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးလည္း

ဒီအခ်ိန္ဆို တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါ ေငးရီေနလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။

အခုေန ထုတ္ေျပာရင္

နာက်င္မႈဟာ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီထိေအာင္စိမ့္၀င္ေနတဲ့ အေၾကာင္း၊

ဘယ္အရာ ကမွ ဘယ္အရာ အတြက္မွ

ထပ္တူ အစားမထိုးႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း

ဖြင့္ေျပာ တားျမစ္ပိုင္ခြင့္မရိွတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ဟာ

ႏွလံုးေရာဂါ ရေစႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း ေတြပဲ

ပီသေတာ့မယ္။

ေျပာၾကစတမ္းဆို

ငါ ဆိုတဲ့ေကာင္က

ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈ သဲျပင္ထဲ

ဘဝတစ္ခုလံုး တခုတ္တရ ေလာင္းခ်ခဲ့တာပါ။

မင္းဘက္ကၾကည့္ေတာ့ လက္ခံု

ငါ့ဘက္ကၾကည့္ေတာ့ လက္ဖဝါး

ဘယ္သူမွားတယ္ ဘယ္သူမွန္တယ္ဆိုတာက

ျငင္းခုံဖို႔အတြက္

လံုေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။

တစ္ဘက္မွာကမ္းၿပိဳရင

အျခားတစ္ဘက္မွာ ေသာင္ထြန္းတယ္ ဆိုလည္း

အခုေတာ့ ႏွစ္ဘက္စလံုး ကမ္းၿပိဳခဲ့တာ။

ခက္တယ္ အခ်စ္ရယ္ …

ေမ့လိုက္ဖို႔

လံုေလာက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာ ႐ွိခဲ့ၿပီ ဆိုေပမဲ့

လမ္းသြားရင္း ခလုတ္တိုက္မိတာကအစ

မင့္း နာမည္ေလး တ မိေနေသးေတာ့ …..။    ။

ပိုင္မင္းဦး