Professional Authors

အေမ့ခံသူရဲေကာင္း-၄

ဘယ္သူ.ကို ကိုးကြယ္ရမွန္းမသိခ်ိန္
ငါ့ကိုငါ ကိုးကြယ္ခ်င္ပါတယ္
ဘယ္မွာလဲ
“ငါ” ဘယ္မွာလဲ။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သမင္လိုက္သလိုလိုက္ေနရတာနဲ.
ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္
ရင္ထဲက သီတာေဒ၀ီ
ဘီလူးေနာက္ပါသြားေရာ့မယ္။

ေငြေရးေၾကးေရးဒုကၡဟာ
ေရေရာလို.မရဘူး
အျမည္းမပါဘူး
မနက္က်ရင္ေခါင္းကိုက္တယ္။

တစ္ေယာက္ထဲခဏခဏ ၿပံဳးေနဘူးလား
ဒါဟာ
ေလာကကို
သဘာ၀က်က် အရွံဳးေပးနည္းတမ်ိဳးျဖစ္တယ္။

ျဖစ္နိုင္ရင္
ေဟာဒီ ဒုလႅဘထဲက
ငါ…….ႏွဳတ္ထြက္တယ္။ ။

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Aug 20, 2010
Comment #1

ကဗ်ာေလး ကတမ်ိဳးေလးပါပဲ….
လမ္းရိုးေလးတစ္ခုက ခြဲထြက္လာသလိုပဲ…ဟီးးးး

commentinfo By: မံႈေရႊရည္ at Aug 20, 2010
Comment #2

ကဗ်ာဆရာမွာအလုပ္နွစ္ခုရိွပါတယ္
တစ္ခုကကို.မွာရိွေနတဲ့ခံစားခ်က္ကို ပိုမိုထင္ရွားလာေအာင္လုပ္ဖို.။
(အေတြးအျမင္လဲပါတာေပါ့။ရိွပီးသားအေတြးအျမင္ကိုထင္ရွားလာဖို.ေလ)
မရိွေသးတဲ့အျမင္သစ္ကိုခ်ျပဖို.။
ဒီကဗ်ာက ဒုတိယအမ်ိဳးအစားကိုက်ိဳးစားၾကည့္တာပါ
ေအာင္ျမင္မေအာင္ျမင္ေတာ့မသိပါဘူး။

commentinfo By: ေမာ္နီ at Aug 23, 2010
Comment #3

ႀကိဳးစားရက်ိဳး နပ္မွာပါရွင္….

commentinfo By: မံႈေရႊရည္ at Aug 23, 2010

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment