ပိေတာက္ေဝမဲ႔ေႏြ တခါက္တေလေတာ့ ေရာက္ေစခဲ့ေပါ့ေပ……………….။ ဖူးငံုဘဝနဲ႔ တခူးကုန္ကဆုန္ေရာက္လဲ ဝင္းေဝေရႊေရာင္မေတာက္ပဲ အခ်ိန္အခါၾကာေညာင္းခဲ့ တေႏြ……………..။ မိုးသႀက္န္စြပ္ရံုၿဖန္းမွာမွ ပိေတာက္ေတြပင္ယံထက္မွာ ကိုယ္ဟန္ျပမွာမို႔ ေမွ်ာ္မိေပါ မိုးသႀက္န္……………….။ သူရိန္ကယ္ရွိန္ျပင္း တိမ္ကင္းလို႔မိုးမရြာ ပတ္ၾကားေျမၾကားမေနသာ မိုးေခၚသူဖားသူငယ္လဲ အသံေတြကြဲအက္ေပါ့…………။ ေမွ်ာ္သူလဲေပၚမလာ ေခၚသူလဲမလာတဲ့ ေႏြဘဝမွာ ေဝခ်ိန္မေရာက္ပဲေၾကြ ေသခ်ိန္မေရာက္ပဲေသ….ေသဖို႔သာရွိေတာ့သည္….။