ဘာနဲ႕မွ မတူေအာင္ ေရာင္စံုငိုေႀကြးခဲ့
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ဆပ္ျပာပူေပါင္းေလးေတြလို
အိပ္မက္ကတစ္ေနရာ လူကတစ္ေနရာ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ဘယ္သူမွမၾကားရတဲ့
အသံတိုးတိုးေလး ညည္းရင္း…
ေပ်ာက္ကြယ္ခါနီးေတာင္မွ
ကတိအေယာင္ ေဆာင္သြားေသးတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသစရာမလိုပါဘူး
ဘဝက သူ႕အလိုလို ေသသြားမွာပါ။
မေသခင္ေလး အိပ္မက္ကို နာနာက်င္က်င္တစ္ခ်က္ၾကည့္ခဲ႔မယ္။
ေလာကေရ…
ငါဘယ္ေတာ့မွ ျပံဳးမျပဘူး မေျပာပါနဲ႕

အခါခါလင္းျပရတာလည္း အလကားပါပဲ။
ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္ထက္မွ မပိုခဲ့တာ
ေနေရာင္ကိုသာ တမ္းတရွာမွာေပါ့
ငါ့ကိုယ္ငါပဲ ေၾကြခ်လိုက္ပါ့မယ္။
အလင္းတန္းေလး ျဖတ္ေျပးသြားတယ္လို႔
ျမင္ေပးပါ။