“ေၾကကြဲရျခင္း….တစ္ဘ၀စာ”

နင္႔ရည္ရြယ္ခ်က္ ငါ႔ရင္ကြဲေစဖို႔ဆိုတာ သိလွ်က္နဲ႔
မ်က္ခံုးထူထူနက္နက္ေလးအေပၚ စြဲလန္းစိတ္တို႔ မေျပႏိုင္ေသးတာ ခက္တယ္…။

နိဂုံးကို ခိုင္မာေစခဲ႔ၿပီးကာမွ
နင္တကယ္ ေနႏိုင္ရက္တယ္လို႔ ေတြး….ေတြးၿပီး
နာက်င္စရာေတြ ငါက တစ္ကိုယ္တည္း ဆက္ေဆြးေႏြးလို႕
ဆံုးရႈံးမႈကို ေရွာင္လြဲၾကည္႔တိုင္းလည္း
အလြမ္းေတြက ခပ္စိမ္႔စိမ္႔ေလး
နင္ျပန္လာမွာပါလို႔ ႏွစ္သိမ္႔ေနၾကတယ္….။

အေဆြးဒႆနေတြကို မာနနဲ႔ လွဲက်င္းမိတိုင္း
နင္႔ေျခသံဖြဖြေလးကအစ အလြတ္ရေနတတ္တဲ႔
ငါ႔ရဲ႕ အမွန္တရားေတြကို မုန္းလိုက္တာ…
နင္႔နာမည္ၾကားရုံနဲ႔
အတိတ္တံခါးေခါက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတတ္တဲ႔
ငါ႔ဗီဇကိုလည္း ငါ သိပ္မုန္းတာပဲ….။

နင္နဲ႔ေ၀းလည္း ဘ၀က ငါ႔ေဘးမွာပဲ….
ဒီလိုမာန္နဲ႔ ခိုး ခိုး ရႈိတ္တတ္ခဲ႔တာ….
ေ၀ဒနာျဖစ္ရုံထက္မကလည္း ဒဏ္ရာေတြကို ပိုသာေစခဲ႔မိရဲ႕….။

ငါတကယ္ခ်စ္တတ္ခဲ႔တာပါ
မာယာကေ၀ေတြ ႏွိပ္စက္သမွ် ခံယူရင္း
အာရုံေတြကန္း….နင္႔ အနမ္းကိုသာ မွန္းခဲ႔ဖူးတာေပါ႔….
နင္႔ေၾကာင္႔သာဆို….ညံ႔ဖ်င္းမႈေတြထဲလည္း ေမြ႔ေပ်ာ္ခ်င္ခဲ႔ဖူးတယ္….။

သတိရလိုက္တာ
ငါသိထားသမွ်ဟာ အမွားေတြခ်ည္းပဲတဲ႔လား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္….
ဒါေတြကိုပဲ လက္ခံလိုစိတ္နဲ႔
မိုက္မဲမႈေတြ မ်ဳိးေစ႔ခ်လို႔…..
ႏွင္းေငြ႕ေ၀တဲ႔ လမ္းမထက္မွာ
နင္႔ အနာဂတ္ေလးနဲ႔ ၿငိတြယ္ခြင္႔ေလးကိုပဲ….
ငါ ေစာင္႔ဆိုင္းၿမဲ ေစာင္႔ဆိုင္းေနတတ္တယ္ဆိုတာ……
နင္……..
တစ္ေန႔ေန႔ေတြထဲ…ျပန္လည္ ေတြးၾကည္႔ေပးပါေတာ႔လားဟာ….။

အလြမ္းေကသရီ