ႏွလံုးသားအံ၀ွက္ လြဲခဲ့တဲ့ အနာဂတ္

ဘ၀ရဲ႕ ႏွလံုးသား အခန္းေလးခန္းထဲကို

တပိုင္းတစ ခ်ဥ္နင္း၀င္ယံုနဲ႕

ငါ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ငါနားလည္မႈလြဲခဲ့ရတယ္

ငါဟာေပ်ာ့ညံခဲ့တာလား

မာေက်ာမႈေတြကို မင္းခိုး၀ွက္ခဲ့တာလားဆိုတာ

တံေတြးခြက္ေတြၾကားမွာ ကိုယ့္တံေထြးကို

ခိုးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ ၿပန္မ်ိဴခ်ခဲ့ရတဲ့အထိပဲ…

..

ငါမွားခဲ့လား….

ငါအမွန္မၿမင္ခဲ့တာလား…

ေယာင္၀ါး၀ါးအေတြးေတြၾကား

မသိမသာေ၀းကြာၿခင္းဟာ လက္ၿပခြဲခြာမႈေတြထက္

ေခါင္းစဥ္တပ္ ခက္ခဲ့ၿပီးလား

ခပ္တည္တည္နဲ႕ ကံၾကမၼာကို နားရင္းအုပ္ခဲ့ၿပီးမွ

ေနာက္လွည္႕ဖို႕ အင္းအားမရိွတဲ့ေၿခလွမ္း

ဒူးေထာက္ရင္းနဲ႕ ဇာတ္သိမ္းခဲ့ၿပီး

မင္းသတ္ခဲ့တဲ့ က်ည္ဆံကို မုန္းမိေပမယ္

အဲ့ဒီယမ္းေငြ႕ေလးကို တဘစာ ေရာင္ရဲမိၿပန္တယ္

“စုေဆာင္းခဲ့တဲ့ အမွတ္တရေတြကို

ခြဲခြာၿခင္းေတြ နဲ႕ အသားက်ေအာင္ လုပ္ယူရမွာေပ့ါ”

အဲ့ဒီအမွတ္တရ

အဲ့ဒါေတြကို အဓိပၸာယ္လွပေစမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ

ႏွစ္ေယာက္သားမထင္ခဲ့ၾကတဲ့ ေန၀င္တေရာအခ်ိန္

ဘ၀တခုထက္ ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ ကတိတရား

အကုန္လံုးက အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ကို ေသေစႏိုင္ေလာက္တဲ့လက္နက္ေတြၾကည္႕ပဲ

မသတ္ခင္ကတည္း က “ေသလူ” ဟာ

ထပ္သတ္ေတာ့ လည္း ငါ့ႏွလံုးသား

လံုးပါးပါးရံုပဲ ရိွတာေပ့ါ

စစ္ေၾကညာမႈမရိွတဲ့ မွတ္တမ္းတိုင္းမွာ

ေလ်ာ္ေၾကးပါ စၿမဲပဲ

ငါရခဲ့တဲ့ ေလ်ာ္ေၾကး

အနာဂတ္မ်ား တစစီ ေရာ္ရြဲေစေပ့ါ

“ငါ့ မ်က္ရည္ဆိုတာ မင္းအတြက္

တဘ၀စာ လိုသလို ဖဲြ႕ရယ္ႏိုင္တဲ့ ဟာတပုဒ္”

In: ကဗ်ာ Posted By: ap Date: Oct 21, 2013

Leave comment commentinfo