(သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ…ဒီစာမ်က္ႏွာေပၚမေရာက္တာၾကာေပမယ့္ စာမ်က္ႏွာေလးကေတာ့ အၿမဲတမ္းလတ္ဆတ္ေနဆဲေနာ္။အခု ကိုယ္တင္လိုက္တ့ဲကဗ်ာဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕။ဘဂၤလားနယ္စပ္ကိုေရာက္တုန္းကေရးထားတာပါ။ဘာကိုမွ၊ဘယ္သူ႕ကိုမွ မရည္ရြယ္ပါ။ ကဗ်ာကို ကဗ်ာအျဖစ္သာ နားလည္ ခံစားၾကေစလိုပါတယ္။)

လေရာင္ေအာက္မွာ ရွာရွာ
ေနေရာင္ေအာက္မွာရွာရွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမပါတ့ဲ နည္းနာေတြနဲ႔
ငါ့ႏွလုံးသားပိုင္နက္ကို နင္ ခိုး၀င္ခ့ဲတာ။

မွားယြင္းတ့ဲ အစြဲအလန္းႀကီးမႈကိုပဲ
သစၥာတရားလိုလို အယုံသြင္း
ငါ့လည္မ်ိဳကို ဓားနဲ႔စင္းလို႔
အမုန္းတရားအျပည့္နဲ႔ ဂ်ီဟဒ္စစ္ခင္းခ်င္တ့ဲ နင္ဟာ
ခ်စ္ျခင္းမရွိ
အၾကင္နာမရွိတ့ဲ ဘဂၤါလီမ။

အျဖဴေရာင္ဧည့္ႏိုင္ငံသားကဒ္နဲ႔
ငါ့မ်က္၀န္းနယ္စပ္ကိုေက်ာ္ျဖတ္
`လူ႕အခြင့္ေရး´ ပုဒ္မအတင္းတတ္လို႔
ငါ့ရင္ဘတ္ႏိုင္ငံေတာ္ကို သူပုန္ထခ်င္တ့ဲ မိန္းမ
နင့္ရဲ႕ နယ္ခ်ဲ႕ မီးေတာက္ေတြက အၿငွိမ္းရခက္တယ္။

ငါဟာ…
လူသားခ်င္းစာနာတတ္သူပါ
ဒါေပမယ့္
ရရစားစား အႀကံဥာဏ္အက်ိဳးအပ့ဲေတြနဲ႔
ငါ့ဦးေႏွာက္ထဲက သယံဇာတကိုလည္း နင္ခိုးခ့ဲတယ္။
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ဒဏ္ရာအနာတရကိုလည္း နင္ထိုးထည့္တယ္။
မၿငိွမ္းသတ္ႏိုင္တ့ဲ မီးေတာက္ေတြနဲ႔
………………..သံသရာျပာစကိုလည္း နင္ပ်ိဳးခ့ဲတယ္။

အ့ဲသလို
အဆိုးအေကာင္းလည္း မသိ
အက်ိဳးအေၾကာင္းလည္း မၾကည့္
ဗိုင္းရပ္အျပည့္နဲ႔
…………….သူခိုးေခါင္းပဲရွိတ့ဲ နင့္ႏွလုံးသားက
လူမွမပီသခ့ဲတာ
ငါ စာနာႏိုင္ပါ့မလား အေနာက္သူမရယ္။

ဒီမယ္ အေနာက္သူမရယ္
ဘယ္ရင္ခြင္ကမွ လက္ခံမေပးႏိုင္တ့ဲ
အၾကမ္းဖက္ဆက္ဆံေရးစနစ္နဲ႔ေတာ့
ငါ့အခ်စ္ ငါ့သံေယာဇဥ္ကို ေစ်းမဆစ္ပါနဲ႔။

နင့္ကိုစြန္႔လႊတ္လိုက္ရလို႔
ငါ့မ်က္ရည္က ေသြးျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါေစ
အ့ဲဒီေသြးစစ္စစ္ေတြနဲ႔ပဲ
ငါ့ မ်ိဳးေစာင့္တရား ငါေရးျခစ္လိုက္ေတာ့မယ္။