ဒဏ္ရာေတြက အတားအဆီးမရွိ ကိုယ့္အေပၚ တစိမ့္စိမ့္ ယို စီး လာခဲ့တယ္

တံု႕ျပန္မွု အား နည္းခဲ့လို ့ ခံတပ္ က လည္း မလံုႏိုင္ခဲ့သူ

ကိုယ့္မွာ

အဲဒီဒဏ္ရာေတြၾကားက နွစ္သိမ့္ဆုတခ်ိဳ႕ကို တကူးတက ေဖြရွာေနမိတယ္

မေရးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ..မ်က္ရည္ထက္နက္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြအေၾကာင္း

ဘယ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္က မ်ား တယုတယ စာနာေပးမွာမို ့လည္း???

အထီးက်န္အေတြးေတြနဲ႕ ကုိယ္ပိတ္ေလွာင္ေနဆဲ

ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အမ်ိဳးသမီးတဦးရဲ႕ နာတာရွည္ အသဲကြဲဇာတ္လမ္းမွာ

ျငီးေငြ ့ ရိုးအီမွုေတြ ပဲ ပဲ့တင္ထပ္ေနခဲ့တာ မဆန္းပါဘူး

တခ်ိဳ႕က ကဗ်ာ တဲ့

တခ်ိဳ႕က စာတဲ့

တခ်ိဳ႕က စကားေျပတဲ့

အဲဒီတခ်ိဳ႕ ကို ကိုယ္ေျပာခ်င္ပါတယ္

ကိုယ္က ေတာ့ ဒဏ္ရာေတြပါလို ့

ဌာန္ကရိုဏ္း က်က် မရိုင္းျပတတ္တဲ့ ဘ၀မွာ

ေဘာင္မလြတ္စည္းမ၀င္

နည္း မက်တဲ့ ေသြးပ်က္ ရင္ ခုန္ႏွုန္းေတြ အတြက္ ႏွုတ္ပိတ္ စီရင္ခြင့္ က လြဲ

ကိုယ့္မွာ အျခား ေျပးစရာ ေျမလည္း မရွိဘူးကြယ္

ေကာ္ပီသမားေတြ ကို ကိုယ္ မအံ့ၾသပါဘူး

လူတကာ မ်က္စိက်ေလာက္ေအာင္ ေရးႏိုင္သူေတြအတြက္

ေဘးမွာ ဒီလိုအျဖစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္နွစ္ရွည္ပါေစ ရံေနဦးမွာပါေလ

ဒါေပမယ့္

ကိုယ့္ကိုေတာ့မကူးပါနဲ႕ကြယ္

အကူးသမား အခ်ိန္ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္လိမ့္မွာမို ့

ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ လူတစ္ဦး

စာသားေတြနဲ႕ ကုန္ကူးေနရတဲ့အေၾကာင္း

ေမာင္းမခတ္ပါနဲ႕လို ့

တခ်ိန္က သူ က ခုထိေျပာေနတုန္းပဲ

ကြာျခားမွုေတြအေၾကာင္း

မထူးဇာတ္ထဲက ကိုယ့္မွာလည္း မေဟာင္းႏိုင္စြာပဲ

ေနသားက် နားစြင့္ေနျမဲ

တကယ္ေတာ့

ကိုယ္ ဆိုတာ ကုန္ၾကမ္းသက္သက္မဟုတ္လားကြယ္

အလိုေတာ္က် သာ သံုးေတာ္မူပါ

ဇာတ္သိမ္းမွာေတာ့

ေက်းဇူးတင္လႊာ အျခားသူအမ်ား အမည္နာမေတြနဲ႕ မ်ဥ္းပိတ္လိုက္ပါဦး

ကိုယ္ မနာ တတ္ေတာ့ ပါဘူး

ေနာက္ဆံုးေန႕ေတြမွာ အခ်ိနဲ ့ ဆံုး အားအင္ေတြနဲ႕ ျပံဳးျပ ရင္း

စာမ်က္နွာေတြထက္က တိတ္တဆိတ္ေျပးထြက္ခဲ့တယ္

ပတ္ပတ္လည္ ၀န္းရံထားတဲ့ 6ေပ 3ေပ တစ္ကုိယ္စာ အိပ္ရာထက္မွာ

3ရက္ေလာက္ စိတ္လိုလက္ရအိပ္စက္ျပီးေနာက္

မီးခိုးေတြနဲ႕ လူသားတစ္ဦးအရာေရာက္ဖို ့ ကိုယ္ ခုကတည္းက မျဖစ္မေနၾကိဳးစားေနရတဲ့ အေၾကာင္း

ကိုယ့္ ရင္ဘတ္ တူ ခံစား သူမ်ား သိနားလည္ေစဖို ့

ရည္ရြယ္ခ်က္ မျပည့္တျပည့္ နဲ႕ ဒီစာကို မ်ဥ္း မတားပဲ ေရးသားခဲ့တယ္

လက္ဖမိုး က ေသြးအပ္ဒဏ္ရာေတြၾကားမွာ

အသက္ခႏၵာ အိုးစားကြဲဖို ့ ရဲရင့္ ခဲ့ျပီ ……..

ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆုိရင္ … သူေရးေလ့ ေရးထ ရွိမယ့္ diary စာမ်က္ႏွာ ထက္မွာ ကိုယ့္အေၾကာင္း သံုးေလးေၾကာင္းေလာက္ ရွိေနခြင့္ရခ်င္ခဲ့တယ္