ေဆာင္းတစ္ခုရဲ႕ အိပ္မက္ျပခန္းမွာ ဘာေရာင္ဘာေသြးမွ ေတာက္ပမလာခဲ့ဘူးေႏြ

၉ လ လြယ္ ၁၀ လ ဖြား ခါးနားခဲ့ရတာနဲ႕ေတာင္ မတန္ပါဘူး

အိပ္မက္ကေလး ဟာ အေသ

ေႏြေရ….အဲဒီခင္ဗ်ားပိုင္ဆိုင္တဲ့ အပူျပင္းဆံုးအလင္းေရာင္ျခည္ကို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သီးသန္ ့ထား

တခါတေလ ငဲ့ကြက္ျခင္းေတြ မပါပဲ ေနာက္ဆံတင္းတင္း ေတာက္ေလာင္ျပစ္လိုက္စမ္းပါ

ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္

၀  ေအာင္ ငို ခဲ့ခ်င္ေသးတယ္

ခံတြင္းနံ ့မရွင္းပဲနဲ ့ေတာ့   အာေခါင္ထဲမွာလည္း မေနခ်င္စမ္းပါနဲ႕

ကၽြန္ေတာ္လို လူရဲ ့ အသည္း

(ဒီေခတ္မွာေတာင္)

၂ က်ပ္ဖိုး ၃ ခု ေဘထုတ္ထဲမွာပဲ တန္း၀င္တာပါေႏြ

ခင္ဗ်ား … သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္စမ္းပါ

ေႏြ

ခင္ဗ်ားပင္လယ္ျပင္မွာ  အေပါဆံုးက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕

စိတ္ယိုင္လို ့ ညႊတ္တိမ္းခ်င္တဲ့အခါ

ေျခစံုကုိခ်  အသန္ ့ရွင္းဆံုး ေဆးေၾကာျပစ္လိုက္ယံုကလြဲ

ကၽြန္ေတာ့္ကို ရင္၀ယ္ပိုက္ မမိုက္ခ်င္စမ္းပါနဲ႕

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဗဟုသုတ နည္းတဲ့ေကာင္ပါေႏြ

ပိပိရိရိလည္း မလိမ္တတ္ခဲ့ဘူး

ကိုယ့္အျမီး ကိုယ္ျပန္ျမိဳခ်ရင္း

မတန္မရာအိပ္မက္ကို စလြယ္သိုင္းထားခဲ့တဲ့ေကာင္

ေက်းဇူးျပဳ၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို

အသံထုတ္ ေလွာင္ပါ

အတိတ္မဲ အရိပ္မဲေတြနဲ႕ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ေခ်ာင္မွာ ပိတ္ေလွာင္ေနယံုကလြဲ

ခင္ဗ်ား စာမ်က္ႏွာထက္ လွမ္းတက္ဖို ့ မရဲ၀ံ့ခဲ့သူမို ့

ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္အေသေလးနဲ႕အတူ

အက္ဆစ္ေရ ေတြ ေသာက္သံုးရင္း

အနာဂတ္မွာ ဗိုက္ေမွာက္လို ့ အိပ္ေနပါရေစေတာ့

ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမ့ ျပစ္ လိုက္ ပါ ေႏြ