ဥၾသငွက္သံက ပူေဆြးမွဳကို
ေလာင္စာျပဳတယ္…
ေႏြေလညွင္းက ေဆြးေျမ့မွုကို
အရိွန္တတ္ေစတယ္…
ေၾကြက်ခဲ့တဲ့ သစ္၇ြက္တိုင္းက ငါ့အလြမ္းေတြဆိုရင္
ေကာက္ယူသိမ္းဆည္းလို့ေတာင္ ရမယ္မထင္…
ေျခာက္ကပ္ကပ္သစ္ပင္ေတြက ငါျဖစ္ခဲ့ရင္
ကႏၱာရျဖစ္တဲ့ ဒိီရင္ထဲ
ျမင့္မားတဲ့အပူရိွန္နဲ့ ေလာင္ကြ်မ္းျပာခ်ပစ္လိုက္ပါ….
အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ ဒီလိုညမ်ိဳး..
ဘယ္အခါေႏြမွာ ေအးခ်မ္းပါ့မလဲ။