တိတ္တိတ္ေလးပါပဲ…

ငါဟာ ေမ် ာ္လင့္ခ်က္ေ

တြတစ္ခုျခင္းစီကို မီးရွိဳ႕ခဲ့တာ

ဘယ္သူမွ မသိခဲ့ၾကဘူး…

ျဖည္းျဖည္းေလးပါပဲ…

လက္တကန္းက ယံုၾကည္မႈေတြ

တဖက္ကမ္း ေရာက္သြားခဲ့တာ

ငါသိသိနဲ႔ လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီ…

ဟုတ္ပါတယ္…

ဘဲဥဘဝက သုညျဖစ္သြားတာ

ဟာသေတာ့မဟုတ္ပါဘူး

ရယ္ခ်င္ခ်င္ ရယ္ပါ

ဘယ္သူမွအျပစ္မရွိပါဘူး…

အခုအခ်ိန္မွာ…

ႀကိဳးျပတ္သြားတဲ့ဂစ္တာလိုေပါ့

ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းခဲ့ေကာင္းခဲ့

ေနာက္ဆံုးေတာ့ စြန္႔ပစ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ

တန္ဖိုးဆိုတာကို မသိတဲ့လူအတြက္ေတာ့

တန္ဖိုးမထားတတ္တာ မဆန္းပါဘူး…

တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ျဖတ္သန္းရင္း

သင္ခန္းစာေတြေပး ေမးခြန္းေတြေမးတဲ့

ဘဝဆိုတဲ့ေက်ာင္းႀကီးကို ခ်စ္မိပါတယ္

အမုန္းေလးနည္းနည္းေရာၿပီး….

လူေတြမ်ားစြာၾကားထဲမွာ ေလ်ွက္လွမ္းေပမဲ့

အထီးက်န္ေနခဲ့တယ္ ေန႔ရက္ေတြကလဲ

အက်ီးတန္လြန္းေနတယ္

တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့

ကေလးေတြလို ေပ်ာ္ၾကည့္ခ်င္တယ္…

ဒီေလာကႀကီးက

အဲ့ဒီေလာက္မြန္းၾကပ္မယ္မွန္း သိခဲ့ရင္

အသက္ရွဴဖို႔ သင္မိမွာမဟုတ္ဘူး

အေမ့ဗိုက္ထဲမွာပဲ ေကြးေကြးေလးေနလိုက္ပါတယ္…

ႏိုဝင္ဘာရယ္…

မိုးရြာလိုက္ ေနပူလိုက္နဲ႔ေတာ္ေတာ္

မ်က္ႏွာမ်ားပါလား

မင္းအတြက္ေတာ့ ေမတၲာဆိုတာ

ဘယ္လိုမွမထိုက္တန္တဲ့ေဝါဟာရပါ

ငါလံုးဝေမ့မွာမဟုတ္ပါဘူး

အၿငိဳးအေတးနည္းနည္းနဲ႔ေပါ့…