သိဟ္ရာသီ၀ါေခါင္ဦးမွာလ

စြင့္ျမဴးလုိ႔

သင္းၾကဴၾကဴ
ပြင့္ဖူးတဲ့ ဆင္းျဖဴျဖဴရယ္
လွပံုမွာ အလြန္ထူး —–

မုိးစက္တုိ႕ဖ်န္းပက္
လွမ္းတက္လုိ႔ ကမၻာတြင္ခြင္
ယဥ္ႏုိင္ေအာင္အလွဆင္
ျမင္သူတုိ႔ စိတ္ၾကည္ႏူး —

ခတၱာျဖဴတစ္ပြင့္ပန္းဟာ
ပင္ထက္မွာ တင့္လန္းစြာ
လွလြန္းပါေလေတာ့
ေျမကမၻာမွာ ေၾကြရွာတဲ့
ရြက္၀ါငယ္မွာ ေတာ္ရာကေန မေမွ်ာ္သာ
မေပ်ာ္ကာ ဟုိးအေ၀းမွာ ေဆြးေဆြးေလးနဲ႔
ေငးေငးေန  ။
သူ႔ရင္မွာေလ အတြင္းေၾက ——

သူ၀တ္လႊာ ျဖဴစင္စင္မွာ
ပူပင္မွာစုိး
ယူငင္ကာ  တုိးတဲ့
သည္ႀကိဳးတမွ်င္စကုိ
ဒါဏ္ရာေတြအမွန္ရလုိ႔
ကိုယ္သာခံရေစ
ခ်စ္ျခင္းအသေခ်ၤ
မလစ္ဟင္းေန ႏွလံုးသားက
အၿပံဳးမ်ားလွလုိ႔
အရွံဳးသမားဘ၀နဲ႔
ေ၀းေ၀းကေန ကုိယ္လြမ္းမေျပ ။  ။