နင့္ငါအတြက္ေပးခဲ့တဲ့
ခါးသီးတဲ့ အလြမ္းတစ္ခုကုိ
ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးခံယူၿပီးမွ
နင့္အေၾကာင္းေတြးမိေနတဲ့ ငါစိတ္ကုိ
မထိန္းႏုိင္ျဖစ္ေနရတယ္….သက္ထားရယ္…

ခံႏုိင္ရည္မရွိဘဲ
ခ်စ္တတ္ရုံေလးနဲ႔
ခ်စ္ဇာတ္ကုိ ဒါရုိက္တာလုိ
ဇာတ္ကြက္ခ်ခဲ့ၿပီးမွ
မင္းသမီးမရွိေတာ့
အသဲကြဲခဲ့ရၿပီ…

မလုိခ်င္လည္း ထားခဲ့လုိက္ပါ
ငါ့မွာေတာ့ အလံမရွိတဲ့ မီးရထားလုိ
ဘယ္ဘူတာ စိုက္ရမလဲ
အခ်ိန္ျပည့္ခုတ္ေမာင္းေနရဆဲပါ..

နင္လိမ္ေနတာ
ငါသိေနေပမဲ့လည္း
အႏြန္နာခံၿပီး ခ်စ္ေနေပးေနတာ
နင္တစ္ခ်က္ေလာက္ သိခဲ့ရင္
သိပ္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔
ငါႀကိတ္ကာေတြး
အရင္က အထိတ္ေတြကိုျပန္ဆြရင္း
လက္ဆပ္ေနတဲ့ မင္းအေငြ႕အသက္ေတြ
ငါရင္မွာ တမ္းတေနဆဲပါ..

ဘာလုိေသးလုိ႔လဲ
ဒီေလာက္ျပည္စုံလွတဲ့ အခ်စ္တစ္ခုကုိ
တည္ေဆာက္ဖုိ႔
မင္းနဲ႔ငါ တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္တြဲၿပီး
ရင္ဆုိင္ဖုိ႔သတိၱမရွိခဲ့တာလား
သတိၱေၾကာင္ခဲ့လားဆုိတာ
မင္းကိုယ္မင္းေမးလုိက္စမ္းပါ..သက္ထားရယ္…

ဟုိေရာက္လုိက္ ဒီေရာက္လုိက္နဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္သီးကုံးရင္း
                                                                    စုိး…