ေကာင္မေလးရယ္ … …

“တခၽြင္ခၽြင္” အသံတြက္မွ

၀ါက်ဖြဲ႕ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္

ငါက စာသားမရွိတဲ့ေကာင္ပါ ။

အ၀ါေရာင္ ေတာက္ပမႈေတြသာ

ၾကီးစိုးခြင့္ရတဲ့ နင္တို႕ရဲ႕

ေဘာဂေဗဒ ဇယားခ်ပ္မွာ

ငါလို မႈန္ျပျပမီးတစ္ပြင့္

ေျခခ်ခြင့္ ေတာင္မရွိပါဘူးကြယ္ ။

ဒါေပမယ့္ နင့္ဘ၀ ေထာင့္ခ်ိဳးမွာ

တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အေမွာင္က်တဲ့အခါ

ျပာလဲ့ေဖ်ာ့ေအး ခဏေလးေတာ့

အလင္းေ၀ေပးခ်င္ပါေသးရဲ႕ … …

ဒီလို မ၀ံ့မရဲသီက်ဴးတဲ့ သီခ်င္း

ေလွာင္ရယ္သံေတြ ‘၀င္း’ ခနဲပါပဲ

အခ်စ္ရယ္ … ေပါင္မုန္႕တစ္လံုးရယ္ …

၀ိုင္တစ္ခြက္ရယ္ …

အိုမာခရမ္ကေတာ့ျပည့္စံုတယ္တဲ့ …

ရွိပါေစေတာ့ကြယ္… ရွိ …ပါ…ေစ…ေတာ့

‘အခ်စ္’ ဆိုတာ …နားေထာင္ေကာင္းရံု

ညာေျပာလို႕ရတဲ့ အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္မွ

မဟုတ္ခဲ့တာ … …. ။ ။

ဂ်စ္တူး (ထား၀ယ္)