အျပံုးေတြမလတ္ဆတ္မွေတာ့

ငိုမေနခ်င္ေတာ့ဘူး …

ရင္တစ္ခုလံုး မြစာၾကဲမွသိလိုက္ရတာ

ဘ၀က ဒါပါပဲတဲ့ ။

တကိုယ္စာထြက္ေပါက္

က်ဥ္းသည္က်ယ္သည္

အေရးၾကီးမေနေတာ့ပါဘူး

ဒီညရဲ႔ … ငါ့လက္မွတ္

ေနာက္ဆံုးတန္းမွာပဲ ။

ခ်ဥ္စုတ္စုတ္အလင္းတန္းနဲ႔

ညဥ့္ငွက္တို႔ဂီတ

တကိုယ္ရည္ခါးရသည့္

ညစြဲမ်ားအေၾကာင္း

ငါ… ေျပာရင္ ယံု….. ။

အိမ္အ၀င္၀ဖိနပ္ခြ်တ္မွာထားခဲ့တဲ့

မာန …ဘယ္တေနရာမွသံုးမရလဲ

ဘယ္ေတာ့မွ မလိမၼာခ်င္ေတာ့တဲ့ေကာင္ ။

အိပ္မက္တခုစြဲလန္းျခင္းမွာ

အေမွာင္တို႔ကသိပ္သည္း

ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက

ကိုယ္တိုင္နားမလည္ႏိုင္ေသးတဲ့

က်မ္းစာၾကီးတအုပ္ကိုဖြင့္

ေႏြေလရူးကိုေမးခြန္းထုတ္မိတယ္ …

………….

ဘယ္သူေသခ်ာသိလို႔လဲ

လူမိုက္ေတြ မလင္း ႏိုင္ပါဘူးလို႔ … … ။

ညကၾကိဳးကိုမွ

အမဲလိုက္ရက္သူေတြ

သိေစခ်င္တယ္

အတၱေျပးလမ္းရဲ႔ပန္းတိုင္

ဘယ္လိုရနံ႔ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ ။