ကုိယ့္ႏွလံုးေသြးကေန နွဳတ္

ေရးထုတ္လုိ႔ေပးလုိက္မယ္ ။

ကႀကိဳးခ်ိဳေရ

ကုိယ္တုိ႔နွစ္ေယာက္ၾကားက

အမွတ္တရ ေတြဟာ

အမွတ္တရေတြအျဖစ္ သိပ္သိပ္သည္းသည္းနဲ႔

သိပ္ၿပီးခံစားလုိ႔ ေကာင္းခဲ့တယ္

ေဒးဗစ္ေကာ္ပါးဖီလ္း ရဲ႕ ပဥၥလက္ ျပကြက္လုိ

ဖမး္စားညွိဳ႕ယူႏုိင္လြန္းတဲ့ အိပ္မက္ေတြထဲမွာလည္း

အိပ္မက္ေတြက လွလြန္းေနေလေတာ့

မက္ေမာႏွေမ်ာလြန္းလုိ႔

အိပ္စက္ျခင္းကႏုိးၾကားမွာ

ေၾကာက္မ်ားေၾကာက္လုိ႔ေနေလရဲ႕ ။

ကႀကိဳးခ်ိဳ ေရ

ယန္းေပါဆတ္ ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈ ၀ါဒမွာ

ငါျဖစ္တယ္ ငါရွိတယ္ဆုိတဲ့ အလြဲစကားကုိ

လြဲမွားစြာခံယူခဲ့ တဲ့ ကုိယ္မာနတရားေတြက

မင္းေလးနဲ႔ စသိလာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ

မူႀကိဳေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လုိ က်ိဳးႏြံခဲ့

ကုိယ္တုိ႔ရဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ကဗ်ာမ်ားထဲမွာ

ကဗ်ာမ်ားစြာျဖစ္ခဲ့ ……..

ကႀကိဳးခ်ိဳရယ္ …..

ဂႏၳ၀င္နန္းတြင္းရာမ ဇာတ္ေတာ္ကုိၾကည့္ေနရသလုိ

မင္းနဲ႔ ရင္းနွီးမႈ ကႀကိဳးေတြက ခမ္းနားလြန္းလုိ႔

ရင္သပ္ရွဳေမာ အံ့ၾသမက္ေမာ ၊ မ်က္ေတာင္မခတ္

ၾကည့္မိလုိ႔ေနပါရဲ႕ ၊ ကိုယ္တုိ႔နွစ္ေယာက္

ကကြက္ထဲမွာကုိ ကကြက္ေတြျဖစ္လုိ႔

မေမာပမ္းတက္မက္ ဆက္ဆက္ကခ်င္ေနေသး

ဒီဘ၀ ညလံုးေပါက္ တစ္ေလွ်ာက္လံုးကၾကမယ္

လင္းေရာင္နီေတြလာတဲ့ အထိ ……

ေၾကကြဲစရာ အမုန္းအမွတ္ေတြမရွိ

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အၿပံဳးဇာတ္ေတြေၾကာင့္

တုိ႔ကႀကိဳးကုိ အဆံုးမသပ္ဘူး

ႏွလံုးရပ္တဲ့ အထိ –

ကႀကိဳးခ်ိဳေရ

တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ကႀကိဳးေတြက

တကယ္သာလွေနေတာ့

ကန္႔လန္႔ကာမခ်ပါနဲ႔

ဆယ္ကမၻာထိ ကစုိ႔ေနာ္ ။
                                      ဒီေရလွိဳင္း