မာနအရည္ျခံဳထားတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္
အဲဒီမနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ေမာဟမ်ားစြာနဲ႔
ေလာကႀကီးထဲေရာက္လာတယ္။
သူ႔ကိုေမြးတဲ့အခ်ိန္ မိုးမရြာဘူး
ေလမတိုက္ဘူး ေနမပူဘူး။
ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ သဘာ၀ရာသီတစ္ခုမွာ
သူ႔ကိုေမြးခ်ိန္ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြမပြင့္ဘူး
အမွန္တကယ္ေတာ့ မဲ့ျပံဳးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့
ရြက္ေဟာင္းေတြသာ ေၾကြေနတယ္။
သူေရာက္ခဲ့တဲ့ေလာက အမွတ္တရျဖစ္စရာ
ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဒိုင္ယာယီေတြမလွပဘူး။
စာမ်က္ႏွာေတြ အေရာင္မလက္ဘူး။
ဘ၀ရဲ႕ေသာကေတြက ရင့္က်က္ေစခဲ့တယ္။
စိတ္ဓာတ္ေတြ တည္ၿငိမ္ေစခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ အနားကေဖးမမယ့္သူရွားတယ္။
ၾကာလာေတာ့ေလာကႀကီးက မ်က္စိရႈပ္လာတယ္။
Medical checkout ေဆးစစ္ခ်က္ရဲ႕စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ
သက္တမ္းရဲ႕အခ်ိန္တစ္ခုကို ညႇာတာကင္းမဲ့စြာ
ရက္စက္ျခင္းအျပည့္နဲ႔ သတ္မွတ္ျခင္းခံလိုက္ရတယ္။
သူ ခပ္ျပံဳးျပံဳး ခပ္မဲ့မဲ့သာ ႏႈတ္ခမ္းေတြေကြးညြတ္ခဲ့တယ္။
ျပင္ဆင္မႈမျပည့္စံုႏိုင္ေသးတဲ့ အႏွစ္သံုးဆယ္ဆိုတဲ့
ကန္႔သတ္ခ်က္ရဲ႕စႀကၤမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။
သူ႔ဘ၀သူတာ၀န္မေက်မွာ စိုးရိမ္ေနတယ္။
ေနာက္ဆံုးမယံုႏိုင္တဲ့သူေတြနဲ႔
သူကိုယ္တိုင္ေတာင္မယံုႏိုင္ျခင္ေပမဲ့
အမွန္တကယ္ေတာ့ ေရာက္ရွိလာမဲ့ေန႔ရက္ကို
ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေစာင့္ေနမိတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူစိုးရိမ္မိတယ္ အားလံုးက
သူ႔နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မႈန္၀ါး၀ါး ျဖစ္ရပ္ေလးေတြကို
ေျဖာက္ဖ်က္စြာေမ့ေပးႏိုင္ဖို႔ သူတို႔အားလံုးကို
ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ ေတာင္းဆိုလိမ့္မယ္…။

လြမ္းပိုင္ရွင္