ေျပာၾကစတမ္းဆို အခ်စ္ကို အခ်စ္လို႔ပဲထင္တယ္ေလ
ေလာကၾကီးမွာ အခ်စ္ကို စစ္အျဖစ္ေျပာင္းျပစ္ၾကသလိုပဲ
စစ္ပြဲေတြထဲမွာပဲ အခ်စ္စစ္ေတြ ရွာေနၾကျပန္တယ္ေလ။။
သူမ်ားထက္မတူတာက လူရာ၀င္ျခင္းမဟုတ္
အခ်စ္စစ္ ကို အခ်စ္စစ္မွန္း သိတက္ဖို႔ပဲေလ
အဆံုးမရွိတဲ့ ေလာကသတၱၾကီးမွာ
အခ်စ္ဆိုတာေကာ္ ဘယ္မွာ အဆံုးသတ္မွာလဲကြယ္။
ဒီလိုပဲ စစ္ေတြကလည္း ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနမွာပဲေလ။
ဒါကပဲ ေလာကၾကီးတစ္ခုမွာ မရွိမျဖစ္တဲ့ ေလ နဲ ေရ လိုပါပဲ။
အေရွ႔အရပ္က ေနထြက္တယ္္ဆိုပင္မယ့္လည္း
ပထမဆံုး ျမင္ေတြခြင့္ဆိုတာမရွိခ့ဲၾကပဲ
ေသသြားၾကသူေတြ အမ်ားၾကီးပဲေလ။
လိုခ်င္တာက မိဖုရား တဲ့ ညားေတာ့ ဘုရင္မ
ဒီအျဖစ္ကို ျပန္ၾကည့္ယင္ လိုခ်င္တာမရလို
႔ စိတ္ညစ္ေနမယ္
စိတ္ညစ္လို႔ လိုခ်င္တာကို ရေအာင္မလုပ္နိုင္ျဖစ္မယ္။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာေတြထက္
ျဖစ္သင့္တာေတြကို ဦးစားေပးေန၇ျခင္းပဲေလ။
ေလာကဓံ ကို ၾကံၾကံခံနိုင္ဖို႔အတြက္ဆိုယင္
အေဖ နဲ႔ အေမ ေပးလိုက္တဲ့ ခြန္အားေတြအျပင္
ဘ၀ရဲ႔ ခါးသီးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ ေတြကို
လက္ေတြ႔အျဖစ္ ခံယူယင္းနဲ႕
တိုေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို
စိတ္ၾကိဳက္ဖန္တီးနိုင္မယ့္
ဖန္ဆင္းရွင္ တစ္ပါးသာ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။
အစြန္းတဘက္ကို ေရာက္မသြားေအာင္ ထိန္း
တစ္ဘက္မွာက ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း ရွိေနမယ္။
ျပကၡဒိန္ရဲ႕ ေန၇က္ေတြသာ ကုန္လြန္သြားတယ္
ဘ၀ရဲ႕ မနက္ျဖန္ကို စိတ္ၾကိဳက္ ဖန္တီးခြင့္ မရွိေသးဘူး။
လူတိုင္းသာ အတၱမၾကီးၾကဘူးဆိုယင္
ပေဒသာပင္ ေျမကေန ေပ်ာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
လူတိုင္းသာ မာန န၇ွိၾကယင္
ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမွဳ႕ေတြကို
ၾကံဳေတြနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
လူတိုင္း အတၱ ၊ မာန ကင္းေသာ ဘ၀ တစ္ခု ကို
ပိုင္ဆိုင္နိုင္ၾကပါေစလို႔
ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလွ်က္……….