ေရေတြစီးတယ္…ေလေတြၾကီးတယ္
   တခဏတာ…ရႉးသြပ္သြားၾကတယ္
   အေမွာင္ထဲမွာသူကအရာအားလံုးကို…နာက်င္ေအာ္ဟစ္  ေနေစတယ္…
   သူလိုခ်င္တာ..အရာအားလံုး…ပ်က္သုန္းဖို ့နဲ ့
   ငိုယိုေတာင္းပန္တာကို…အရသာခံၾကည္ ့ဖို ့…
   တကယ္လဲသူ ့ရဲ ့ေလာကဓံ…ေထာင္ေခ်ာက္က…ၿပိဳင္ဘက္မရွိ
   အစြမ္းထက္လွပါတယ္…အားလံုးလဲခယသြားတယ္…
   ေရေတြလဲၿငိမ္သြားတယ္…ေလေတြလဲၿငိမ္သြားတယ္…
   ၿပီးေတာ ့…အရာရာေတြလဲ  ၿငိမ္သြားတယ္….
   အသံေတြလဲ…တိမ္သြားၾကတယ္…ရင္ဘတ္ေတြထဲမွာ
   လိူင္းေတြလဲစီး ေနတယ္…ဆိုင္းေတြလဲတီးေနတယ္…
   ေဒါသေတြလဲၾကီးေနတယ္…
   အသားေတြလဲ  တံုတယ္…တရားေတြလဲစံုတယ္…
   ၿမတ္စြာဘုရားကို…ဝပ္တြားဦးခိုက္တယ္….
   ဝဋ္ေၾကြးေတြကို…ေၾကေအာင္ဆပ္လိုက္မယ္…
   ေနာက္တစ္ခါ…ငါတို ့ဧရာဝတီကိုလာထိရင္ေတာ ့
      
                                                                           “တိေလာက“