မညီမွ်ျခငး္လို႔………

ကိုယ္တို႔ေတြ ပုံေအာျပီး.. စိမ္းကားပစ္လိုက္တယ္…

အသည္းအသက္ေတြ ေၾကြလြင့္ခ်င္လြင့္ေစေတာ့ရယ္လို႔…

စိတ္ကူးကေရာ..ခ်ိဳေပးႏိုင္ဦးမတဲ့လား…..

ေႏြလိုမ်ိဳးပဲ…ကိုယ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕႕႕႔ တံခါး တံခါး တစ္ခ်ပ္ခ်င္း

ျဖည္းျဖည္း ခ်င္း အေရာင္ရင့္လာတယ္………………..

ဘယ္သူက ၾကိဳသိႏိုင္ဦးမလဲ…..

ေၾကြကြဲပစ္ခ်င္စရာ..ေကာင္းေလာက္ေအာင္…….

ခ်စ္သူက… တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္……. 

ကိုယ္ အိမ္ျပန္ဖို႔သင့္ျပီ…………။။။

တစ္ကယ္ဆို.. ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္မို႔…

ကိုယ္က ေၾကြခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး………

ခ်စ္သူဟာ… ဆူးခက္ဆူးလက္နဲ႔.. 

အေျခအေနျပ ၀ါက်ေတြ..နားလည္ဖို႔..သိပ္ေခါင္းခဲတတ္တဲ့သူ…

ေရြ႕ေနတယ္…. တိမ္ေတြေရြ႕တယ္.. ေကာင္းကင္ေရြ႕႕တယ္….

ျမစ္လိုလို…နာ၇ီစင္လိုလို…နဲ႔… ကိုယ္တို႔ေတြ .. တိမ္ေကာရဦးမလားပဲေလ..

ေရာက္တတ္ရာရာ..လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တဲ့အခါတိုင္း…

ဒီအေတြး … ဒီစိတ္ကူးေတြ ျမဴေျခဆိုင္းဆိုင္းလာတယ္….

လင္းလုလု..အရုဏ္ထဲမွာ… အိမ္ကေလး ေအးစက္ေနတယ္.. ပိုးစီ….

လူရာ၀င္ အၿပဳံးေတြ တျဖည္းျဖည္း ကြာဟလာကုန္ျပန္ပါေပါ့လား…

ဖါဖါေထးေထး.  တီးခတ္ထားတဲ့ ေလ်ာ့ရဲရဲ. တူရိယာသံေတြလဲ..

ကိုယ္တို႔ နားထဲစြဲထင္က်န္မေနေတာ့ဘူး……..

လာပါကြယ္ .. ရူးမိုက္လွည့္ပါ..

ကိုယ္တို႔မွာ..အသိတရားေတြ..ဆင္ျခင္တုံတရားေတြ..

ေဖါင္းပြလြန္းလွတာ…ကိုယ္ မခံစားႏိုင္ဘူး..

တေျဖာင့္တည္း… အသည္းကို.. ခြဲခ်လိုက္ခါမွ…

ျငင္းပယ္ျခင္းတ၇ားေတြနဲ႔……

ဒီဘ၀ထဲ…….

…….ကိုယ့္. ေနရာကိုယ္..ျပန္ခ်င္လြန္းလွတယ္…………….။