တိမ္တုိက္ေတြက တထပ္ၾကီးနဲ႔ တေရြ႔ေရြ႔ ပ်ံသန္းေနလို႔ပါ..

ဟိုးအရပ္ဆီမွာလဲ ညရဲ႔ အၾကိဳေတာ္က  အလင္းကို တစစ ၀ါးျမိဳေနျပီ..

ညိဳ႔တိုတို မိုးကုတ္အဆံုးဆီကလဲ ေလေအးေလးေတြက

ကသုတ္ကရိုက္နဲ႔ ေဆာ႔ကစားလို႔ ေကာင္းတုန္း..

တကယ္ပါ ရင္ထဲမွာ မျပိဳခ်င္ပဲ ျပိဳေနရျပီ..

မညိဳခ်င္ပဲနဲလဲ ညိဳခဲ႔ရျပီေလ..

ဘယ္လို ခံစားစိတ္ဆိုတာ နားမလည္တဲ႔ အျဖစ္(ကိုယ္႔ကိုကိုယ္႔ေပါ႔)

ေဖာ္လဲမျပတက္ဘူး ေျပာလဲ မေျပာျပတက္ဘူး..

စတင္ကတဲက လိုခ်င္လိုမွ မဟုတ္ခဲ႔တာ..

ဘာမွ မရခဲ႔တာထက္ ဘာမွ မလိုခ်င္ခဲ႔တာဆို ပိုမွန္လိမ္႔မယ္..

အလိုရမၼက္ တစ္ခုထဲနဲ႔ေတာ႔ ငါႏွလံုးသား အညစ္ႏြမ္း မခံပါရေစနဲ႔..

ဒါေပမယ္႔…

ရင္ခုန္ျခင္းက မင္းေၾကာင္႔ ဆိုတာေတာ႔ ၀န္ခံခ်င္တယ္..

အလြမ္းဆိုရင္ေတာင္ ငါတစ္ေယာက္ထဲ အတြက္ပဲ..

အျငိဳညင္ခံရမွာထက္စာရင္ ပုန္းကြယ္ျခင္းပဲ ေျပာေျပာ

ကံၾကမၼာ စည္းထဲကပဲ ခုန္ထြက္တယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ

အျမဲတမ္း မေလ်ာက္ခ်င္တဲ႔ ညလမ္းကေန

ဒီေန႔ ေျခစုန္ပစ္လို႔

ႏွဳတ္ဆတ္ခဲ႔ျပီ…

(ခံစားခ်က္ ရနံေတြက ရင္ဘတ္မွာ

အလံုပိတ္ ႏွုတ္ဆိတ္ )