ဘဝအဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲ
ေန႔နဲ႔ညတုိ႔က စိတ္သုန္းေပ်ာက္ကြယ္လုိ႔
ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ေန႔စြဲမ်ားကုိ
ေရတြက္ခဲ့မိေတာ့ ႏွစ္လေတြတာ ကုန္ဆုံးခဲ့
မနက္က လန္႔ႏုိးခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ျပင္ထဲ
အခုထိေတာ့ အဓိပၸာယ္ေပ်ာက္ေနဆဲ…
မေရရာဆဲမုိ႔ ဝုိးတဝါး ေန႔ညေတြက
ေျခာက္လွန္ပ်က္စီးလုိ႔ စိတၱဇသုႆာန္မွာ
ေျမဇာပင္လုိ မွတ္တုိင္တခု ထင္က်န္ေနဆဲ….။

ေျခာက္လွန္႔ေနတဲ့ ေတာအုပ္ထဲက
အေဖာ္မဲ့ ငွက္ငယ္တေကာင္ဟာ
ေလလြင့္အထီးက်န္ရင္း မေသျခာတဲ့
ေန႔ညေတြကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ရ
မျမင္ရတဲ့ အနာဂတ္သစ္ပင္ေအာက္
ရွင္သန္ဖုိ႔အတြက္ က်ဳိးစားအားထုတ္ရင္း
ပ်ံသန္းျခင္း နားခုိျခင္းေတြက
အခ်ိန္အခါမဲ့ ဇရာအုိရဲ႕ နယ္ေျမကုိ
နယ္ကၽြန္ခဲ့လုိ႔ ေဝဒနာေဆးခန္းေတြလည္း
တက္ေရာက္ခဲ့တာ အၾကိမ္ၾကိမ္ေပါ့….။

ေႏြ မုိး ေဆာင္းဆုိတဲ့ ရာသီဥတုေတြရဲ႕ေအာက္
ေန႔ညေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေပ်ာက္ဆုံးလုိ႔
ရင့္သန္ခဲ့တဲ့ ေဝဒနာမီးေတြက
မသုိးမပုတ္ေအာင္ သုိေလွာင္ထားခဲ့ရင္း
ကုသခဲ့တဲ့ ေဆးနည္းေတြကလည္း
ပါရဂူၾကီးေတြထံက နည္းနာေတြ ယူခဲ့
မနက္ျဖန္ ေသာက္ရမည့္ ေဆးေတြကလည္း
ျမင္သူေတြအတြက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဇရာေတြေထာင္း
မရဏမင္းကုိ အေၾကြးတမက္ ေျမတကြက္နဲ႔ အသက္အပ္ခဲ့ျပီေလ….။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း

http://www.myatminnpoem.blogspot.com