ညဟာ အရက္မူးၿပီးေရာက္လာတယ္…..

ဒယီးဒယိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ လေရာင္ဟာ ေျမျပင္ေပၚ လဲက်လာတယ္…..

သူ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္တယ္…..

ဖန္ခြက္ေတာ့ ဟက္ထိုးလွဲၿပီး က်န္ခဲ့မွာေသခ်ာတယ္…..

အဲ့ဒီ အခိုက္အတန္႔ တစ္ေလာကလံုး ဥၾသဆြဲသံၾကားလိုက္ရ၏…..

သူ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေက်ာခင္းပစ္လိုက္တယ္…..

လမ္းေဘးမီးတိုင္ႀကီးကလည္း စိတ္မႏွံသလို ေဘးဘီ၀ဲယာကို အရိွန္အဟုန္နဲ႔ ယိမ္းထိုးေနေလရဲ႕…..

အျမင္အာရုံက ရွည္ရွည္လ်ားလ်ားၾကည့္မေနပဲ မိွတ္ပစ္လိုက္ရတယ္…..

သို႔ေသာ္…..

ၿငိမ္းခ်မ္းမသြား…..

ဆယ့္ႏွစ္ႀကိဳးကေ၀ နဲ႔ ရန္မီးပြားလို႔ သဘာ၀တရားအတြက္ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းေနၾကျပန္တယ္…..

ဒ႑ရီထဲက ေစာင္းသံလို နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႔…..

ဆံပင္ေတြဟာ ေလကို မုန္းတီၿပီး ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ပါးရိုက္ပစ္လိုက္ၾကတယ္…..

သူ႕ဘာသာသူထရပ္တဲ့ အ၀တ္တစ္စံုက အမိန္႔မေပးရပဲနဲ႔ စုတ္ျပတ္ျပတ္လက္ဟာ ဖုန္ခါေနျပန္တယ္…..

အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ရပ္တန္႔သြားတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုး……….

ေသြးသံရဲရဲ အသံနက္ႀကီးက ေကာင္းကင္မွာ ဟ…..ာ…..း……………………………………………..

                                                                                                                                                           စုန္းျပဴး