ႏွလုံးသားထဲက မေပ်ာက္ႏုိင္ေသာ ဒဏ္ရာ
အဆုံးမရွိတဲ့ ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္း
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အဆုံးသတ္ပါမလဲ…

အမုန္းမရွိ သက္ဆုံးထိေအာင္
ျဖဴစင္စြာ ခ်စ္ခဲ့တာဟာ
ဖူးခဲ့ဖူးတဲ့ အနမ္းေတြက
သက္ေသပါ….

မင္းမရွိတဲ့ ၁၄ရက္
ဒုကၡေတြ အသီသီနဲ႔
အလြမ္းဆုိတဲ့ ဒုကၡက
ေခါင္းထဲကို ထုိးႏွက္
ေမ့မရတဲ့ မင္းမ်က္ႏွာက
မ်က္ဝန္းထဲက မထြက္ဘူးကြာ…

ႏွလုံးသားနဲ႔ရင္းၿပီး
အခ်စ္တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့တာပါ
အင္အားမမွ်
လက္နက္လည္းမပါ
အခ်စ္ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္နဲ႔
မမုန္းမရွိဘဲ ခ်စ္ခဲ့တာပါကြာ….

ဘယ္သူကုိ လူႀကံဳေပးရမွန္းမသိတဲ့
အလြမ္းေတြကုိ သိမ္းထားဆဲပါ
ထိနမ္းရခဲ့တဲ့ အနမ္းကုိလည္း
ထာဝရ သိမ္းထားဆဲပါ
တသက္မေမ့ အၿပံဳးတစ္ခ်က္ကုိလည္း
ျမင္ခ်င္ေနတုန္းပါ….

ကုစားမရတဲ့ အခ်စ္တစ္ခု
ျပာခ်ေအာင္လည္း မလြယ္
ႏႈတ္ယူမရတဲ့ အခ်စ္ဆူး
တစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔ ကိုက္ေနဆဲပဲ…

အရင္တုိင္းပဲ ခ်စ္ေနတာ
အလြမ္းေတြနဲ႔ပါ
ခ်စ္မိတာ မွားတာလား
မေတြ႔ၾကရင္ ေကာင္းသား
ေမ့မရေတာ့ ခက္ဖူးလား…..

ခ်စ္သူမရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခု
ႏွင္းျပင္လယ္မွာ
အေႏြးထည္မပါဘဲ
လမ္းေလ်ာက္ရသလုိပဲ
တျဖည္းျဖည္း ေအးခဲလာတယ္……..
 
အခ်စ္မရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခုကုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ မွ်ေဝရင္း
                                                                        စုိး………….