ေျမထူထူေပၚမိုးရြာခ်တဲ့ခါ
ရလာတဲ့ေျမသင္းရနံဟာေလထုရဲ႕သယ္ေဆာင္မူ႕နဲ႕အတူ
ရူရူိက္လိုက္ရတဲ့ခါ.
ပန္းေတြရဲ႕  သင္းပ်ံတဲ့ရနံ့ေတြဟာေလထုရဲ႕သယ္ေဆာင္မႈ႕နဲံအတူ
ရူရူိက္လိုက္ရတဲ့ခါ..
ကၽြန္မရဲ႕အာရံုငါးပါးလန္းဆန္ိးၾကည္လင္ခဲ့ရတယ္။
တကယ္ေတာ့ရနံ့ဆိုတာသိပ္အေရးပါတဲ့အခန္းတစ္ရပ္ပါ..
ဒီလိုပဲ ကၽြန္မတို႕ လူသားေတြမွာလဲ ရနံ့ကို္ယ္စီရွိပါတယ္.
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ရနံ့ေတြနဲ့႔ မိမိမိသားစု၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ လူမႈ႕အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ တိုင္းျပည္တြက္
အသံုးခ်ၾကတဲ့ခါကိုယ့္ရဲ႕ရနံ႔ေၾကာင့္ လူသားေတြ ႏွစ္သက္မူ႕ကိုျဖစ္ေစပါ.
အဆိ္ပ္သင့္တဲ့ရနံ႔ေတြကိုတတ္ႏိုင္သေရႊ႕ ဖယ္ထုတ္ပါ…ကၽြန္မကုိယ္တိုင္လဲ ဒီေန႕ထိ
အဆိပ္နံ႕ပါေနေသးထင္ပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ေနထိုင္ရမဲ့လူ႕သက္တမ္းဟာအင္မတန္မွတိုေတာင္းပါတယ္.
ေသလြန္တဲ့ဟိုဖက္ကိုမကူးခင္ လူသားေတြအက်ိဳးတြက္တတ္အားသေရႊ႕ေဆာင္ရြက္ခ်င္ပါေသးတယ္.
တိုင္းျပည္တြက္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ရနံ႕ကေတာ့အားလံုးသိၾကတဲ့တိုင္း လူသာေသတယ္၊
သူတို႕ရဲ႕ရနံ႕ဟာဒီေန႕ထိထိုင္ ေမႊးပ်ံေနဆဲပါ..
ကၽြန္မနဲ႔ စာဖတ္သူတို႕ကေကာဘယ္လိုရနံ႔မ်ိဳးနဲ႔ ေလာကၾကိးကိုေမႊးပ်ံေစမလဲ.
ကၽြန္မကေတာ့မတတ္တေခါက္ေရးတဲ့ကၽြန္မရဲ႕ကဗ်ာေတြကိုဖတ္သူအဆိပ္မျဖစ္ေအာင္
ေရးႏိုင္တဲ့ Level ေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားမွာပါ.
လူမႈ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာလဲတတ္အားသေရႊ႕ ကၽြန္မပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေမႊးရနံ႔
ပါ၀င္အံုးမွာပါ…..လူလူခ်င္းေစတနာထား၊ ေမတၱာထားပီး ၊တစ္ဥိးကိုတစ္ဦးခႊင့္လႊတ္တဲ့
ေမႊးရနံ႔အသီးကိုလဲသီးရအံုူးမယ္……
စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ကၽြန္မ ရဲ႕ရနံ႔ကိုေနရာစံုမွာအစြမ္းကုန္ထုတ္သံုးရအံုးမွာပါလား။
စာဖတ္သူညီအစ္ကိုေမာင္နွမေတြလဲ ကိုယ္ပိုင္ရနံ႔ကို အမ်ားသူငါရူရူိက္တဲ့ခါ
ရင္၀ယ္ေအးခ်မ္းေအာင္ထုတ္သံုးၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္.၊