ငုိေကၽြးျခင္းေတြ စတင္ခဲ့တဲ့
လူ႔ဘဝ လူ႔သံစဥ္ေတြၾကား
ခ်ဳိျမိန္စြာ ခံစားခဲ့ရင္း
အျပဳံးတစ္လွည့္ အငုိမ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ဆာေလာင္မြတ္သိမ့္မႈေတြ ေတာင္းဆုိရင္း
အႏႈိင္းမဲ့ အားေဆးတစ္ခြက္ကုိ
ေသာက္သုံးလုိ႔ အသက္ဆက္ ရွင္သန္ခဲ့ျပီ…။

ဘာသာမဲ့ေနတဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့
အေျခခံဘာသာရပ္အေနနဲ႔
ထမင္းကုိ မန္မန္
ဘုန္းၾကီးေတြ႔ရင္ ဦးေတာ္
အန္တီကုိ တီတီဆုိတဲ့
အရုိးဆုံးေသာ ေဝါဟာရအသစ္ေတြကုိ
သုံးႏႈန္း စတင္ေျပာခဲ့ရင္း
မခုိင္တဲ့ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ
အႏႈိင္းမဲ့လက္နဲ႔ အကူေတာင္းလုိ႔
လမ္းေလွ်ာက္တက္တဲ့ အရြယ္
လူ႔ဘဝရဲ႕ ေျခလွမ္းအသစ္နဲ႔
ေလာကလူ႔ဘုံထဲ စတင္ ရွင္သန္ခဲ့ျပီ…။

အသိမၾကြယ္ေသးတဲ့ ငါ့ဘဝအစမွာ
လက္ဦးဆရာအျဖစ္နဲ႔ အႏႈိင္းမဲ့စာေတြ
သင္ၾကားေပးရင္း အားကစား ေလ့က်င့္ခန္းေတြနဲ႔
ေပ်ာ္ေမြ႔ေအာင္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လုိ႔
ေခ်ာ့သိမ့္ေပးလုိ႔ အႏႈိင္းမဲ့ရင္ခြင္မွာ
ဘဝအတြက္ အေကာင္းဆုံး ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔
ပုခက္ထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ရင္း ရွင္သန္ခဲ့ျပီ….။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြနဲ႔
ျဖတ္သန္းခဲ့ရင္း တုိးတက္ေရးကုိ
ေရွ႕ရႈခဲ့တဲ့ အႏႈိင္းမဲ့လက္နဲ႔
ရင္ခြင္ေပြ႔ပုိက္ရင္း ႏွင္တံတေခ်ာင္း
အသျပာေငြအခ်ဳိ႕ အေခ်ာ့မုန္႔ကေလးနဲ႔
ေခ်ာ့ေမာ့ကာ ငါ့ကုိ ေက်ာင္းအပ္
ေက်ာင္းပုိ႔ စာသင္ေက်ာင္းသုိ႔
ေရာက္ခဲ့တာ ႏွစ္ေတြၾကာေညာင္းလုိ႔
ဘြဲ႔ေတြလည္း ရရွိခဲ့ျပီေလ…။

အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ ဘဝခရီးတေလွ်ာက္
ေကာင္းကင္ျပာျပာေအာက္မွာ ဘြဲ႔လက္မွတ္နဲ႔
ခရီးဆက္ဖုိ႔ ဝုိးတဝါးျဖစ္ေနဆဲ
ဘဝေက်ာင္းနဲ႔ စာသင္ေက်ာင္း
မခ်ိတ္ဆက္မိေသးတဲ့ ငါ့ဘဝကုိ
အႏႈိင္းမဲ့လက္က နည္းလမ္္းေတြ ညြန္
တုိက္တြန္းအားေတြနဲ႔ အလုပ္စပ္ေပးရင္း
အခ်ိတ္အဆက္မဲ့တဲ့ ဘဝေက်ာင္းထဲ
ငါ့ဘဝ ဒုတိယ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
ဆက္လက္ ရွင္သန္ခဲ့ျပန္ျပီ….။

သဘာဝနိယာမေတြ အလုိအေလွ်ာက္
ေတာက္ပေနတဲ့ ထစ္ခ်ဳန္္းမုိးေတြနဲ႔
ႏွလုံးသား စကားေျပာသင္တန္း တက္ၾကရင္း
ေမတၱာကမ္းလြန္ျပင္မွာ နားခုိေနတဲ့
ငွက္တေကာင္ကုိ ႏွစ္သက္လုိ႔
သံေယာဇဥ္ ေလွာင္အိမ္ထဲ
သစၥာအစာေတြ ေကၽြးရင္း
ႏွလုံးသားကဗ်ာေတြ ေရးစပ္ခဲ့ျပီေလ….။

ဘဝခရီး အေကာက္အေကြ႔ေတြၾကား
လက္မွတ္ေတြ ကုိယ္စီ ကုိင္ေဆာင္ရင္း
စြယ္ေတာ္သစ္ရြက္ေပၚ လက္မွတ္ ကုိယ္စီ
အသိမွတ္ျပဳလုိ႔ ေရးထုိးခဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့
တုိင္းျပည္ေလးထဲ အႏႈိင္းမဲ့လက္နဲ႔
ငါ့တုိ႔ ဘဝေတြ ဆက္လက္ ရွင္သန္ေနဆဲ…။

အရိပ္ေကာင္းတဲ့ သစ္ပင္ေအာက္
မည္သူက ပ်က္စီး ရုိက္ခ်ဳိးခ်င္မွာလဲ
သစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္း
နားခုိဖုိ႔ အစဥ္သင့္ပဲ
ဒါေပမဲ့ ငါ့တုိ႔အတြက္ေတာ့
သစ္ပင္ေကာင္းထက္ အႏႈိင္းမဲ့ရင္ခြင္ထဲ
အတုိင္းတာမဲ့ ေမတၱာေတြနဲ႔
ငါ့တုိ႔ ခုိဝင္ နားခုိ ထာဝရ ရွင္သန္ေနျမဲ…။

ငုိေၾကြးမႈေတြ ရင္မဆုိင္ရေသးတဲ့
အႏႈိင္းမဲ့ ရင္ခြင္ေအာက္မွာ
ေနမဝင္ ဆည္းဆာေတြလည္း
လွပေနဆဲ တင့္တယ္ေနဆဲ
အခြင့္ေကာင္းေနဆဲ အခုိက္အတန္႔
အက်ည္းတန္ အေမွာင္ယံ
အထီးမက်န္ေသးခင္ ကုိယ္စီကုိယ္စီ
အသိတရားေတြနဲ႔ ေဖးမေက်းဇူးဆပ္ရင္း
အႏႈိင္းမဲ့ေမတၱာရင္ခြင္ေလး တည္ေဆာင္ၾကစုိ႔..ေလ.။