အျပန္လမ္းတစ္ခု အေၾကြးေပးရမွာပဲ အဖတ္တင္တယ္
ဘယ္သူမွ တံခါးမေခါက္ခ်င္တဲ့ေျမြတြန္သံေတြကို
အႀကိမ္ႀကိမ္ တြန္းဖြင့္ေနမိခဲ့ငါ့မွာ

သားကိုေမွ်ာ္ေနမယ့္အေမ့ရင္ရိပ္မွာလဲ မအိပ္စက္ႏုိင္ေသးဘူး
ခ်စ္သူကိုလြမ္းတေနမယ့္ညီမေလးရဲ႕ရင္ေငြ႕ကိုလဲ မလႈံႏိုင္ေသးဘူး
အေ၀းေျပးကားႀကီးေတြကို ေငးၾကည့္ရင္ေမာေနရတယ္

မနက္ျဖန္မွာ ဘာျဖစ္မယ္မေသခ်ာေသးဘူး
ကမၻာႀကီးကေရာ လည္ေနဦးမွာပဲလား
အစာကိုျမင္လို႔ ခ်ိတ္ကိုမေၾကာက္တဲ့ငါးေတြဟာ
ၿမိဳ႕ျပမွာ ေနထိုင္ၾကတယ္ငါ့လို

စိတ္သြားတိုင္းေတာ့ ခရီးမေပါက္ႏိုင္ဘူးေပါ့
ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ရိုးသားခဲ့ပါတယ္
လူကို ေမာင္းႏွင္တဲ့ေလာင္စာဟာ ဆာေလာင္မႈပဲ

အခု ငါ၀ွက္ယူလာခဲ့တဲ့ဘ၀သစၥာကို ပြတ္သပ္
တယုတယ ရိုက္ခ်ၾကည့္မိေတာ့  “ ဘူဖဲ ” ပဲ
အခုထိ ငါ့ဆီေၾကြက်မယ့္ၾကယ္ မရွိဘူး
အိမ္မျပန္ႏိုင္တဲ့စိတ္ကေလး အျပင္းဖ်ားတယ္

                                                           ကိုသွ်ား