အလင္းကို စေတြ႕တဲ့ေန႕က
အျပဳံးနွင့္ ဆင္းသက္လာခဲ့တာလည္း ရွိတယ္
အငိုနွင့္ ခ်ဥ္နင္း၀င္ေရာက္ၾကတာလည္း ရွိမယ္
“အူ၀ဲ” ဆိုတဲ့ အသံနွင့္ အျပစ္မဲ့တဲ့ အေရခြံကို
ခြာယူတပ္ေဆာင္း မ်က္နွာဖုံး လုပ္၀တ္ခဲ့ၾကတယ္
အျမင္ေတြ ပီျပင္လာတဲ့ ေန႕က
၀ိုး၀ါးေလာကၾကီးကို ခပ္ေထ့ေထ့ျပဳံးတတ္တယ္
ပုလဲမ်က္ရည္ ရြဲမ်က္ရည္နွင့္လည္း စိန္ေခၚလုိက္ျပန္ေသးတယ္
ေရလိုက္ငါးလိုက္ လူက်င့္၀တ္ေတြ သင္ယူျပီးခဲ့တဲ့ေန႕က
မိုးခါးေရေတြ ၀င္ေသာက္ဖူးခဲ့တဲ့သူေတြထဲမွာ ငါ ေန ေနခဲ့တယ္
အက်ည္းတန္တဲ့ စိတ္ဆႏၵအတြက္
ရယ္ေမာတတ္တဲ့ အက်င့္တစ္ခုနွင့္ မွန္တစ္ခ်ပ္က တရားလြန္လာတယ္ပဲ
ထင္ရမွာလား…
ျမဴ၀တ္ရုံေလာက္နဲ႕ အလင္းက က်ဆုံးခန္း မ၀င္ဘူး
မိုးၾကိဳးပစ္ရုံေလာက္နဲ႕ ေကာင္းကင္ၾကီးက တေစၦျဖစ္ခြင့္ မရွိဘူး
ထမင္းစားေရေသာက္ လူက်င့္၀တ္ထဲမွာ
ခ်ီးမြမ္းခန္း ကဲရဲ႕ခန္းေတြက တစ္ခါသုံး သစ္သွ်ဴးေတြလား
အဆင္ေျပေစရမယ့္စကားလုံးေတြမွာ အဆင္ေျပေစမယ့္ နည္းလမ္းေတြကို
အကုန္ထုတ္မသုံးလိုက္ပါနဲ႕….
မိုးခါးေရ ငတ္ေနတဲ့ သူေတြ က်န္ေနေသးတယ္…။       ။

နရီထက္
( ၂၆ ၊ နုိ၀င္ဘာ ၊ ၂၀၁၁ )