Home
Post Masterpiece
Register
Login
အခ်စ္ေက်းကၽြန္ (မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ)
လူအခ်င္းခ်င္းစာနာမိလိုု႔ ေရးခဲ့တာပါ…
မနက္ျဖန္ဆိုုတာ မသိတဲ့
လူသားေတြရဲ႕ ဘ၀မွာ
အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုုေၾကာင့္
ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ေတြ မွားယြင္းၾကတယ္…
အခ်စ္ရဲ႕ တဖက္ကမ္းအလြန္မွာ
မျမင္မကမ္း ေလ ွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့
ျပင္မရတဲ့ အမွားကိုမွေရြးခ်ယ္သူ
ခ်စ္မိေတာ့လဲ အခ်စ္ရဲ႕ေက်းကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရေပါ့…
မင္းရဲ႕ အခ်စ္ေတြက ျဖဴစင္ေတာ့လည္း
တစ္ဖက္သားကိုု အျပစ္မျမင္
မင္းကိုုမင္း အျပစ္တင္လုုိ႔
ကမာၻရဲ႕ တစ္ဖက္ကိုု လြင့္စင္သြားခဲ့ၿပီ…
အခ်စ္ႀကီးရင္ အျမတ္ႀကီးတယ္တဲ့
မင္းနဲ႔မွ အဲ့ဒီစကားပံုုမွားခဲ့ၿပီ
ႏွလံုုးသားရဲ႕ စိုုးမုုိးမႈက
မင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုုစိတ္နဲ႔ ႏွစ္ကိုုယ္ခြဲခဲ့ၿပီ…
ရွဳပ္ေထြးတဲ့ ေလာကပင္လယ္မွာ
ပင္ပန္းစြာျဖတ္သန္းေနတဲ့
ႏွလံုုးသားနဲ႔ ရွင္သန္တဲ့လူအခ်င္းခ်င္း
မင္းရဲ႕ေသာကေတြကိုု ခံစားမိတယ္
၀ွက္ဖဲမေတြ႕ပဲ ေလာကႀကီးကိုု အရွံဳးေပးခဲ့တဲံ
“ရင္ျငိမ္းပြင့္” ဘ၀ဆက္တုုိင္း
အခ်စ္ရဲ႕ေက်းကၽြန္ဘ၀မွ ကင္းလႊတ္ႏုုိင္ပါေစ…
P.S. “သူ႕႕ကိုုဆုုေတာင္းေပးလုုိက္ၾကပါဗ်ာ… ေနာင္ဘ၀မွာ အခ်စ္ နဲ႔ ဘ၀ကုုိ ခြဲျခမ္းသိႏိုုင္ပါေစ…”
“မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ”
Comment #2
ကဗ်ာဖတ္ရတာ ရင္ထဲတစ္ခုခု စို႔နင့္သြားသလုိ ခံစားလုိက္ရတယ္ဗ်ာ
စာနာျပီးေရးထားတာ တကယ္ေပၚလြင္ပါတယ္
ကဗ်ာေလး ဝင္ေရာက္ဖတ္ရႈသြားေၾကာင္းပါ ~~
By: X - ray at Nov 20, 2011
Comment #4
nice
By: ei lay at Nov 21, 2011
Comment #1
ဆုေတာင္းေလးကေတာ့မုိက္တယ္ဗ်ာ..အားေပးသြားပါတယ္။