အယူ၀ါဒေတြ ခ်ည္ေနွာင္ထားတယ္
အစြဲေတြက အရိုးျပာက်ေလာက္တယ္
ယုံၾကည္ခ်က္ေတြက ေက်ာက္တံတိုင္းလား
ေခါင္းမာတယ္လို႕ စြဲခ်က္မတင္ေစခ်င္…

အေၾကာင္းအက်ဳိးေတြက ေကာင္းက်ဳိးေတြလား
ျပန္မခံစားမိေစခ်င္ဘူး…
ေရၾကည္ရာ ျမက္နုရာ သည္ခရီးမွာ
ဘယ္သူက…
ကႏၱာရခရီး သြားခ်င္မွာလဲကြယ္…

သံသယနွင့္ ႏႈတ္ဆက္ၾကတဲ့အခါ
ေနာက္ကြယ္ေတြမွာ လက္နက္ အျပည့္ရွိတယ္
အေခ်ာ့ေကာင္းတဲ့ အခါ မာယာ
အေပ်ာ့ေကာင္းတဲ့အခါ အလိမ္ခံရမယ္

လိုရာဆြဲသိမ္းၾကတဲ့ နားလည္မႈ
ရွင္းျပခြင့္ကို စာနာခြင့္မေပးခ်င္ဘူး
အၾကင္နာေတြက ရြာသြန္းမွာမွ မဟုတ္တာ

အျငိဳးၾကီးတဲ့ ေကာင္းကင္…
မရွင္းလင္းတဲ့ အခါ အေမွာင္ေတြက လႊမ္းလြန္းတယ္
ဒဏ္ခ်က္ေတြကို ထုတ္ျပတဲ့အခါ
နာက်င္ျခင္း စာတမ္းေတြလား…

ခြင့္လြတ္ပါဆိုတဲ့ စကားလုံး
တစ္ခါတစ္ခါမွာ  ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတတ္တယ္
တစ္ခါတစ္ခါမွာ နိမ့္က် ေပေတလြန္းတယ္

လွည့္စားမႈေတြက အသုံးခ်ခံသက္သက္လား
တရိပ္ရိပ္တက္လာတဲ့ အဆိပ္ေငြ႕ရည္ေတြရယ္
ရႈံးနိမ့္သူက ခ်ိဳျမိန္စြာ စားသုံးရတယ္ေလ….

ျဖဴစင္လြန္းတဲ့ မေနာ..
အခုိးအေငြ႕ျဖစ္တတ္လြန္းတာ မဆန္းပါဘူး
မာနေတြက ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕လြန္းကြယ္…
အမုန္းတရားေတြက က်ယ္ျပန္႕လာတယ္…

ရိုးက်ဴိးသြားတဲ့ အၾကင္နာ
တစ္ခါတစ္ခါမွာ အဆိပ္တက္ႏြယ္ျဖစ္ခံရတယ္
တူညီတဲ့ ခံစားမႈေလးေတာ့ ျပန္ရခ်င္တယ္…။    ။

နရီထက္
( ၁၉ ၊ ေအာက္တိုဘာလ ၊ ၂၀၁၁ )