သူ ့နံမည္အရင္းက

                        ကဗ်ာမဟုတ္ေပမဲ့

                        သူဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့

                        ကဗ်ာေပါ့…..

                        ကြ်န္ေတာ့္နွလံုးသားေတြ

                        သူ ့ေရွ ့မွာခ်ခင္းေတာ့

                        ကဗ်ာကရယ္တယ္…

                        ပြင့္သစ္စရနံ ့ေတြကလည္း

                        သူ ့ေဘးမွာခစားလို ့ေပါ့…

                        ကဗ်ာဟာ ကဗ်ာတင္မကပဲ

                        ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လည္းျဖစ္ေနတယ္…

                        ကဗ်ာရဲ့အျပံဳးမွာ……….

                        ကဗ်ာေပါင္းမ်ားစြာ စီး၀င္ေနတယ္…

                        အိပ္မက္ေတြ……

                        စကားလံုးေတြ…..

                        သူ ့ဆီမွာကြ်န္ေတာ္ေတြ ့ေနရတယ္…

                        မွတ္မွတ္ရရ ကဗ်ာ့ဆီက

                        အဆိပ္ဆူးတစ္ေခ်ာင္းလည္းရခဲ့ဖူးတယ္…

                        ကဗ်ာရယ္……

                        နင့္မ်က္နွာေလးကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္

                        ေတြ ့ရပါ့မလားဆိုတာ……

                        ေရးေရးေလးေတာင္ ငါမေတြးရဲဘူး…

                        ဘာပဲေျပာေျပာ…..

                        အခ်စ္ဆိုတာ အခ်ိန္မွန္

                        နာရီတစ္လံုးမဟုတ္လို ့

                        ေဆာင္းေရာက္သည့္တိုင္

                       ေၾကကြဲရတယ္္…..

                        က…ဗ်ာ…ရယ္…

                                                ရဲ၀င့္ေအာင္