ေခါင္းအံုးေပၚက ေလညွင္းေႏြးေႏြးေလးေတြနဲ႔

ငါ့အိပ္ရာထက္က ေႏြဦးရာသီ

ဆံႏြယ္ေလးေတြေတာင္ အရွက္နဲ႔ နီျမန္းလို႔

ေနက စူးရဲေတာက္ပလြန္းေတာ့လဲ

သိကၡာတရားက မ်က္စိကိုမွိတ္ထားရတယ္

သစ္ရြက္ညွာတံေလးကလဲ

မ်က္္လံုးေလးေမွးစင္းေနတယ္

ရြက္ေၾကာစိမ္းေလးေတြခမ်ာမွာေတာ့

ေလေျပေႏြးေလးတိုးေ၀ွ႔လိုက္ရံုနဲ႔ ေၾကြက်တာပဲ

ပန္းကေလးရဲ႕ ပြင့္လင္းမႈကို

အငံုအဖူးေလးရဲ႕ နာက်င္မႈနဲ႔ တန္ဖိုးထားလဲယူခဲ့တာေလ

နားရြက္ျဖဴျဖဴေလးဟာ

ခိုနားခ်င္စရာေႏြးေထြးတဲ့ ေဂဟာ

ေဆာင္းရဲ႕ ေခၽြးဥေလးေတြကိုေတာ့

ေႏြဦးက သိမ္းဆည္းထားမယ္ဆိုပဲ

ေႏြဦးရဲ႕ အေရးအသားဟာလဲ

အကိုင္းအခက္ေတြထဲ အလွပဆံုးထင္က်န္္လို႔

သစၥာေရေသာက္ျမစ္မွ တဆင့္

ပင္စည္တေလ်ာက္ မေမာမပန္းနိုင္ ခ်ီတတ္ၾကတယ္

သစ္ရြက္ေလးေတြ ရင္ခ်င္းအပ္

လႈပ္ခတ္ေနၾကတာကိုၾကည့္ျပီး

ငါတို႔အတူတကြ

ၾကည္ၾကည္နူးနူးရယ္ေမာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေပါ့။ ။

( ရွိန္၀ါ )