ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြကိုေရရင္း  အလြမ္းေတြကိုသိမ္းထားခဲ့တာအတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေပါ့

ဘယ္သူမွမသိဘဲ  တိတ္တခိုးေလးေနခဲ့တာ သူလဲအေညာင္းမိေနျပီ

ရီေဝေဝအၾကည့္ေတြနဲ ့ ခပ္ေထြေထြစကား ေတြကိုေတာ့ငါမွတ္မိေသးတယ္

ခပ္ေဝးေဝးက လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ခပ္ေရးေရးေလးျမင္မိတာ သူ႕ရဲ ့အၿပံဳး

ဒါေပမဲ့ငါမလွမ္းခဲ့ဘူး

ရင္ထဲကအလြမ္း သူ႕ကိုစေတးခဲ့ျပီးမွ မင္းကိုငါမခ်စ္ခဲ့ဘူး

ရက္စက္တယ္ေတာ့ မေျပာပါနဲ ့

ေပးဆပ္ျခင္းမွ အခ်စ္လို ့ဒီ ႏွလုံးသားက ထပ္ခါထပ္ခါဆိုခဲ့လို ့

အေနေဝးလို့ အေဝးမေနခ်င္ေပမဲ့လည္း ဘဝခ်င္းနီးစပ္ဖို႕ဆိုတာ ေဆာင္းအိမ္မက္လို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာတင္ ျပယ္လြင့္ခဲ့ရျပီမို႕

အလြမ္းဆိုတဲ့ သစ္ပင္ ငါမပ်ိဳးပဲ တိုးလို့သာရွင္သန္ခဲ့ေပါ့

ေနဦး အဲဒီ့သစ္ပင္ခု ခ်က္ခ်င္းခုတ္မယ္ နတ္ေနကိုင္းေတာင္မခ်န္ဘူး

အလြမ္းေတြကိုပါ တစ္ခါတည္း မီး႐ိႈ႕လိုက္မယ္……..

သို႕ေပမဲ့ အခိုးအေငြ ့ေတြျမင္တိုင္း ငါ့ ႏွလုံးသား ခပ္ေႏြးေႏြးေလးရွိတုန္းပဲ။