သားေလးငယ္ငယ္

လသားအရြယ္မွာ

ငါ႔သားျကီးရင္

ပညာသင္ဖို႔

ုခုကတည္းက

ျကုိတင္စုမွ

ေတာ္ကာက်မယ္

ိစိတ္ရည္ရြယ္လ်က္

ျခစ္ခ်ဴပ္ေခ်ြတာ

ေခ်ြးနွဲစာျဖင့္

ရွာေဖြစုကာ

နွစ္ေတြျကာလည္း

ေမာရကာင္းမွန္းမသိခဲ့ပါ။

ေက်ာင္းထားသည့္အရြယ္

အတန္းငယ္မွာ

ခ်က္ျပုတ္ဖြတ္ေလ်ွာ္

မအားေသာ္လည္း

သားေလးစာေတြ

ေက်ညက္ေစရန္

စိတ္ရည္သန္လ်ွက္

မပ်က္ညစဥ္

သားကိုစာသင္ခဲ႕ရတယ္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ

သားေလးျကးီလာ

ဆယ္တန္းမွာေတာ့

က်ူဳရွင္ေပါင္းစုံ

ေငြကုန္ခံျပီး႔

အားကုန္ေမာငး္ကာ

ႀကိုးစားရွာေတာ့

ဂုဏ္ထူးေတြနဲ့ေအာင္တာေပါ့၊

ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး

 ေရေႀကာင္းတကၠသိုလ္

ေရာက္တယ္ဆိုေတာ့

နွလုံးပီတိ

ဂြမ္းဆီထိျပီး

မ်က္ရည္မ်ားေတာင္လည္မိတယ္။

တကယ္ေတာ့လည္း

ဘ၀ဆိုတာ

ေပ်ာ္စရာနဲ့့

၀မ္းနဲစရာ

မခြဲခါြဘဲ

ယွဥ္တြဲေနတာ

နိယာမဘဲထင္ပါရဲ့။

ငါ့ရင္ေမာျပီး

ေသာကပြားစရာ

ျဖစ္လာတာက

တကၠသို္္္လ္ေက်ာင္းသား

ငါ့ခ်စ္သားက

ေက်ာင္းမွာရြွင္ေပ်ာ္

လမ္းလြဲေခ်ာ္လ်ွက္

နွစ္နွစ္တစ္တန္း

ပံုမွန္လွမ္းျပီး

ျမန္းႀကြေနတာ

နွစ္ေတြႀကာေတာ့

ခုေတာ ့ ငါ ့မွာ ေမာလိုက္တာ…..။       ။(ခင္စန္းရီ)