ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔၊
တို႔ရြာတို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမဝယ္၊
ေစတီစပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏၊
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္၊
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္၊
ယာစကာမ်ိဳး၊ တၫွိဳးၫွိဳးႏွင့္၊
ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား၊
လွည့္လည္သြားလ်က္၊
မစားေလရ၊ ဝမ္းမဝ၍၊
ဆြမ္းမွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔၊
တို႔ရြာတို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမဝယ္၊
ေရခ်ိဳေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္၊
သီးႏွံခ်ိဳပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏၊
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္၊
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္၊
ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍၊
ေတာကၿပိတၲာျဖစ္မည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာထေလာ့၊
အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလွ်ာ့လံု႔လ၊
သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး၊
လက္႐ံုးျမားေျမာင္၊ ဉာဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္၊
စြမ္းေဆာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ့၊
ဤေျမဤရြာ၊ ဘယ္သူ႔ရြာလဲ၊
ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႔စပါးလဲ၊
ထားေလာ့တာဝန္၊ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း၊
ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍၊
တစ္ဝမ္းတစ္စိတ္ ညီေစသတည္း။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ

(၁၉၃၅ ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ ႀကီးပြားေရးမဂၢဇင္း အတြဲ – ၃၊ အမွတ္ – ၁၁။)