ငယ္ငယ္က ကဗ်ာေလးပါ၊ အမွတ္တရေပါ့။

ေမာင္တို႕ ၾကားကုန္ေလာ့

မယ္တို႕ ၾကားကုန္ေလာ့

ေရွးဖ်ား ပုဂံျပည္မွာျဖင့္

ျမန္မာတေတြမွာ ရတနာေရႊေငြ အေပါင္းငဲ့ျပင္

မင္းေကာင္း ေနာ္ရထာတဲ့

ေမာ္စရာ ဟိုတေခတ္ကိုျဖင့္

ဉာဏ္သစ္ကာ တရႊင္ရႊင္နဲ႕

ဘဝင္မွာ အျမင္မွန္းကာပ

တမ္းမ၍ ၾကည္ညိဳပါ။ ။

… ဪ ျပည္ျမန္မာေခတ္ထူး

ရာဇဝင္မွာ စာတင္လို႕က်ဴးခဲ့ၾက

ငေထြးရူး လံုးလက္ဖယ္

ေညာင္ဦးနယ္ ကိုေရႊဖီး

ေရႊထီးေလာင္း မင္းက်န္စစ္

ထီမထင္ေအာင္၊ ျပည္ခြင္ကိုခ်စ္ခဲ့ၾက

ရဲစစ္တပ္ျခံအရံ၊ ျမန္မာနယ့္တ႐ိုး

ရန္ထိုထိုကို၊ ရန္လိုလွ်င္ ခ်ိဳးခဲ့၍

ျမိဳ႕ရိုးျမင့္ ျပည္ပုဂံ၊ ရဲစစ္တပ္ ျပန္မွာ။ ။

ေအာင္လံေတြ ေရာင္ပ်ံျမဴးကာပါ့

တပ္ဦးမွာတခ်ီခ်ီနဲ႕

ေအာင္ေရႊစည္ ေအာင္သံညင္းလိုက္ေတာ့

ျပည္တြင္းမွာ ညံဆူဆူနဲ႕

က်န္ရစ္သူ ပုဂံသားတို႕မွာလ

အားတက္ၾကမွာ။ ။

… လာစမ္းဟဲ့ ေမ့သား

အမယ္မင္း ထြားလိုက္တာ

စစ္သားၾကီး လံုးလံုး၊ ဗိုလ္မွဴးၾကီး ရံႈးေလာက္ရဲ႕

ပုခံုးနဲ႕လက္ျပင္၊ ေၾကာျခင္က သံေခ်ာင္း

တႏွစ္တြင္းမွာ၊ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပာင္းေရာ့

ေကာင္းလိုက္ေပ့ ေမ့သား

ဤဇမၺဴ၊ တလူရွားေလာက္ရဲ႕

မယ္ဘြားမွာေလ

ပန္းသေျပႏွင့္၊ ေညာင္ေရသြန္းေလာင္း

ျပည္ၾကီးရွင္ အႏိုင္ရလို႕

ငါ့သားလွ ျပန္လာေၾကာင္းကို

ေန႕တိုင္းပဲ ေတာင္းရတယ္၊

အမယ္ မမ

သားလွတြက္တာ၊ ေနာင္မ်ားျဖင့္ ပူပါနဲ႕

ပုဂံမွာေမြး၊ ပုဂံေသြးမို႕

အေလးမမူ၊ အသက္ပင္လွဴခဲ့ေပါ့

ျပည္သူသက္စြန္႕၊ လက္ရံုးအင္ သည္တအားနဲ႕

ဘယ္တိုင္းျခား ဝံ့မတံုး တဲ့…။ ။

ယာလက္ရံုးငဲ့ျပင္

ႏွလံုးမွာ ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႕

လူတြင္က်ယ္ ပုဂံသားေတြတို႕

ကိုယ့္အားကို ကိုယ္ယံုကိုးကာပ

ကိုယ့္မ်ိဳးဂုဏ္ တမာန္တက္ေပလိမ့္

ဓားထက္တဲ့ပုဂံမွာ

ျမန္မာတို႕ေခတ္ေဟာင္း။ ။

… ေစတီနဲ႕ တန္ေဆာင္း

ဆည္ေခ်ာင္းနဲ႕ စပါးႏွံ

ေရႊေပါကၠံ ျပည္တေၾကာမွာ

ေပါခ်င္တိုင္းေပါတဲ့ျပင္

ဝေျပာတဲ့ သာသနာ

ေခါင္းေလာင္းသံ ညံမစဲရယ္နဲ႕

ပုဂံပြဲ သာလြန္လို႕

လာသူလာ သြားသူသြား

လယ္တြင္းသား ျပည္ေတာ္သား

အသည္သား မင္းမႈထမ္း

တစိတ္ဝမ္း တလက္ညီ

ျပည္ေရးကို ျပိင္တူခ်ီၾကေတာ့

ျပည္ေတာ္ျမတ္ ပဲ့တင္သံ

ဘဝဂ္က ျပန္ပါေရာ့။ ။

တရားငယ္မွန္

ရွင္ျမတ္ကယ္ ေထရ္အရဟံနဲ႕

ျပည္ပုဂံ ေနာ္ရထာဘုန္းငဲ့ျပင္

ျပည္လံုး ညီညာေတာ့

ဤကမာၻမွာ ျပည္ျမန္မာရယ္လို႕ ဝင္းခဲ့သ

သည္မင္း သည္ျပည္ေထာင္ျဖင့္

မေလးေမာင္ ခ်စ္မၿငီးႏိုင္ဘူ႕

ေရႊစည္းခံု ေျခေတာ္ရင္းဆီက

ေခတ္ေဟာင္းစံ ပုဂံသီခ်င္းကိုျဖင့္

ညင္းဆိုခဲ့ေၾကာင္း။ ။

(ဂႏၴေလာက၊ ေမ၊ ၁၉၃၆)