မင္းရဲ႕ေဒါက္ၿမင္႕ဖိနပ္ေလာက္မွမထူတဲ႕
ငါရဲ႕အိပ္ကပ္ထဲမွာ
၀ါက်င္ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနတဲ႕ အခ်စ္တစ္ခုပဲရွိခဲ႕တယ္
ငါရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြရဲ႕အေငြ႕အသက္နဲ႕
ဆြံ႕အၿခင္း၀ါက်ေတြဖက္တြယ္ဆူညံ
ဒါ..မင္းကုိ အၿပီးေပးခဲ႕တဲ႕ ညေတြပါ ဟန္နီ….

မင္းဟာ စြန္ေလးတစ္စင္းဆုိရင္
စိတ္ၾကဳိးေတြနဲ႕ ႏွီးေႏွာေပြ႕ဖက္ရုံမွတစ္ပါး
လက္ေတြ႕မွာ လက္မဲ႕အိပ္မက္ဆန္လြန္းရဲ႕….
စိတ္ကူးေတြ ၿပန္ၿပန္ရႈိက္ၾကည္႕ေတာ႕
တယုတယေမႊးၿမစဲ ရနံ႕ဆုိတာ
မင္း မွင္နဲ မိတၱဴဆြဲထားတဲ႕ ငါ႕၀တ္မႈံေတြပါ ဟန္နီ….

မင္းရဲ႕နားဆြဲေလးေပၚမွာ
အလင္းမၿပန္ႏုိင္ေအာင္
ငါက သိမ္ငယ္ေမွာင္ပိန္းေနတတ္တယ္….
ေၿခလွမ္းတုိင္း တန္ဖုိးေတြ ယိမ္းထုိးတဲ႕အခါ
တိမ္းမူးဆဲလိပ္ၿပာငယ္ငယ္နဲ႕
ယုံၾကည္ခ်က္သဲၾကဳိးေလး
ၿပတ္လုနီးနီးၿဖစ္ခဲ႕ေသးတယ္ ဟန္နီ……

မင္းရဲ႕ေက်ာပုိးအိတ္ေလးလုိ
ရင္ခုန္သံကုိေၿပာင္းၿပန္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၾကားခ်င္တယ္…
မင္းရဲ႕ ဇစ္ အဖြင္႕အပိတ္မွာ
ငါ….ရင္အခါခါကြဲခဲ႕ဖူးၿပီပဲ….
ခုံၿပာတန္းက ငါ႕လြယ္အိပ္အနက္ထဲမွာေတာ႕
စကားလုံးနဲ႕ ၿခယ္သထားတဲ႕ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္နဲ႕……
ေက်ာင္းေခၚၾကိမ္ မၿပည္႕မ၀ၿခင္းနဲ႕
ႏွလုံးသားကုိ ဘ၀နဲ႕ခ်ဳပ္ၿပီး
ဖရုိဖရဲ ထုိးၾကိတ္ထည္႕ခဲ႕ၿပီ ဟန္နီ…….

မင္းရဲ႕အိမ္ၿပန္ေႏြဆုိရင္
ေရတမာေတြ ေခါင္းငုိက္စုိက္ခ်လုိ႕
ရြက္ေၿခာက္ေတြနဲ႕ ငုိၿပဖူးတယ္….
ေက်ာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာမႈန္မႈိင္းမႈိင္းနဲ႕
ေခါင္းေလာင္းသံေတြ တိတ္တိတ္ရႈိက္ေနတယ္…..
မုိးရာသီ တစြန္းတစကုိ ငါတစ္ေယာက္ထဲပဲေတြ႕ခဲ႕တယ္ ဟန္နီ…..

ခ်စ္ေသာဟန္နီ…..
မင္း မၿမင္ႏုိင္တဲ႕ အေမွာင္ဟာ ငါ႕အခ်စ္
အလင္းေတြကုိ မခံၿပင္းတတ္ေအာင္ စိတ္ကုိမွိတ္ထားရင္း
ဒီေန႕ထိ…..ဖူးခါစရွိေသးတယ္…….။