Home
Post Masterpiece
Register
Login
နတ္ရွင္ေနာင္ရဲ႕ ငွက္သြင္ပ်ံၾကြမတတ္ေသာ၀္(ေရွးကဗ်ာမ်ားျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ျခင္း)
အင္း၀ေခတ္ေလာက္မွာ ” န၀ေဒး” ဆုိတဲ႔စာဆုိစစ္သည္ေပၚေပါက္ခဲ႔ျပီးတဲေနာက္မွာ ရတုဘုရင္ရယ္လုိ႔
အလြန္တရာမွ နာမည္ေက်ာ္ခဲ႔တဲ႔စာဆုိကေတာ႔
ေတာင္ငူဘုရင္ “နတ္ရွင္ေနာင္”ပါဘဲ။
သူ႔ကုိ အႏုပညာနယ္ပယ္က” ရတုဘုရင္”လုိ႔လဲ အမည္ေပးထားၾကပါတယ္။
သူေရးဖြဲ႕ ခဲ႔တဲ႔ ရတုေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကေတာ႔ အလြမ္းဘက္ႏြယ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က အျမဲလုိလုိ နယ္ေျမလုပြဲစစ္ပြဲေတြကို ဆင္ႏြဲေနၾကရေတာ႔ သူတုိ႔ေရးဖြဲ႔တဲ႕
စာေတြကလဲ စစ္အရိပ္အေငြ႔ေတြနဲ႔ ရက္ယွယ္ထားတဲ႔ အလြမ္း ေတြနဲ႔ေ၀ေနပါတယ္။
နတ္ရွင္ေနာင္ ကေတာ႔ စာေပကဗ်ာဘက္မွာ နာမည္ေကာင္းနဲ႔ေက်ာ္ၾကားေပမယ္႔ သူ႕ရဲ႕လူမူ႔ေရးဘ၀မွာေတာ႔ ေသရည္ေသရက္ႏြံမွာနစ္ခဲ႔သူျဖစ္တဲ႔အတြက္
နာမည္ပ်က္နဲ႔ေက်ာ္ၾကားရသူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ေပၚတီဂီလူမ်ဳးိ ဒီဘရစ္တုိ(ခ)ငဇင္ကာနဲ႔ေပါင္းဖက္မိတဲ႔အတြက္ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာထက္မွာ နာမည္ပ်က္ခဲ႔ရပါတယ္။
ဒါက ေတာ႔ သူ႕ရဲ႕လူမူ႔ဘ၀ပါ။
အႏုပညာစံနဲ႔တုိင္းတာရင္ေတာ႔ အလြန္တရာမွလွပေသာ စာလုံးမ်ား နဲ႔ေရးဖြဲ႔ထားျပီ ရြတ္ဆုိ၍ေကာင္းေသာ
အသံသာေသာ ရတုမ်ားရဲ႕ ေမြးသဖခင္အျဖစ္ စံထားစရာ အေမြအနွစ္ေတြေလးစားစရာအျဖစ္ခ်န္ထားရစ္သူပါ။
ကြ်န္ေတာ္ အနီးမွာရွိတဲ႔ ဆရာျမေကတု ျပဳစုထားတဲ႔ ကဗ်ာ႔ယဥ္စာယဥ္လက္ေရြးစင္မွာပါတဲ႔ နတ္ရွင္ေနာင္ရဲ႕ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ကုိ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ထုတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဖတ္ဘူးသူမ်ား ထပ္ဖတ္ရေအာင္……………
နည္းနည္းေတာ႔ ၾကားဘူးတယ္ ဆုိတဲ႔ အားလုံးမဖတ္ဘူးသူမ်ားအတြက္ရယ္
လုံး၀ကု ိ မဖတ္ဘူးသူမ်ားအတြက္ရယ္ ရည္ရြယ္လုိ႔ ျပန္တင္ေပးလုိက္ရပါတယ္။
“တိမ္စြန္ေလလွ်င္ဖူးေရာက္ခ်င္”
ေပၚေႏြလလွ်င္ ေတာင္ကျခိမ္႔ျမဴး မင္းလြင္ဦးနွင္႔၊
ပ်ံ႕ပ်ဴးခ်ဳပ္ထုိင္း မုန္တုိင္းဆင္လုိ၊
တိမ္ညဳိမႈိင္းထပ္ ျပက္လ်ွပ္ျပကာ၊
စိမ္း၀ါ မုိးပန္း ေထြေထြစြန္းက၊
ေရသြန္းသာၾကည္ ေပ်ာ္ရမည္ဟု၊
ေပ်ာ္ရမည္ကုိ ျမရည္သက္မွတ္၊
ေရာက္ခဲလတ္ဟု ခ်စ္ထြတ္တင္သည္၊
ျပာစင္ရႊန္းလတ္ ျဖဴ၀င္းမြတ္လ်ွင္၊
ၾကာညြတ္ဖေယာင္း ေနရွိန္ေပ်ာင္းသုိ႔၊
ဆင္႔ေလာင္းလႊမ္း၀ွန္ ရွိလိမ္႔ဟန္ကုိ၊
တိမ္စြန္ေလလွ်င္ ဖူးေရာက္ခ်င္သည္၊
ငွက္သြင္ပ်ံၾကြ မတတ္ေသာ၀္……………..။
ေမွ်ာ္ေခ်ကလွ်င္ ကာလအေလ်ွာက္၊
ပိေတာက္လ်ွံခဲ ပုလဲသြယ္ငုံသြယ္၊
အလွယ္လွယ္တိ စပယ္ျဖဴေမႊး စကားေသးကုိ၊
ျမတ္ေလးစုံမက္ ကြ်ႏ္ုပ္လက္ျဖင္႔၊
ေရြးလ်က္ရြရြ မဆင္ရတည္႔၊
ကာလသုိ႔ေအာင္ ရည္ေစာင္ပန္းမာလ္၊
မမီလြန္က ခ်ိန္တန္သုိ႔တည္၊
ျပန္မည္ေလသာ မေရာက္လွာဟု၊
ၾကံကာေခြ၍ ေနလိမ္႔မည္ကုိ၊
ရွိသည္မွဳ႕ရန္ မင္းေရး၀န္ေၾကာင္႔၊
ေလွ်ာက္ပန္ေစ႔ေရ မေခ်ရေသာ္၊
ျပဳိက္က်သြယ္ျဖည္း ႏွင္းလက္သည္း၍၊
၀မ္းနည္းလွ်က္ပင္ ေပ်ာင္းလိမ္႔ထင္သည္၊
ညက္စင္စံျမ အထြတ္ေသာ၀္………………….။
ေဖ်ာ္ေျဖမွလွ်င္ ယုယသံခ်ဳိ ၊
ေျပလုိစိမ္႔သား က်ဴးပုိက္ျဖား၍၊
ခ်ီသြား မူးမူး ေရွ႕ရက္ဦးက၊
မက်ဳးထင္ထင္ ကဆုန္တြင္ကုိ၊
က်ဳိင္းစင္ျမခဲ စစ္ပြဲရန္ႏွည္၊
ႏုွတ္ျခည္ေပၚသာ ဆုိေလရွာေၾကာင္႔၊
မလႅာရနံ႔ ထုံပ်ံ႕ပန္းသက္၊
ျခဴးနတ္ဆင္႔ကုံး စိန္ပြင္႔အုံး၀ယ္၊
ပင္ရုံးရြရြ လက္သင္မ၍
သက္မွ်ငယ္ခ်စ္ ေပ်ာင္းလိမ္႔ျဖစ္ကုိ၊
စီစစ္မိမိ သတိခ်ဳပ္ဆည္၊
ေျပမည္မွ်ေ၀း ခ်စ္၀န္ေလးခဲ႔ ၊
ေရးေရးဖူးခ်င္ မယ္သုိ႔လ်င္သည္၊
စက္ရွင္လွ်ံမွ် ရဟတ္ေသာ၀္…………………။
ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္ရွင္ေနာင္စစ္ခ်ီအလြမ္းရတု
သကၠရာဇ္ (972)
ဒီကဗ်ာေလးရဲ႕ ဆုိလုိရင္းကုိ အလြယ္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ျဖင္႔
တေပါင္းတန္ခူး မုိးသားက်ဴးဆုိတဲ႕႔ အခ်ိန္ေလးမွာ ပါတ္၀န္းက်င္ရာသီဥတုက
လွ်ပ္ျပက္လုိက္မုိးခ်ိန္းလုိက္နဲ႔ ရွိေနခ်ိန္မွာ ခ်စ္သူထံပါးကုိ ငွက္ကေလးအသြင္ေျပာင္းလုိ႔ေရာက္သြားခ်င္ေၾကာင္း၊
အခ်ိန္ကာလအေလွ်ာက္ပြင္႔တဲ႔ ပိေတာက္ပန္း စံပယ္ပနး္ ျမတ္ေလးပန္းေတြကုိ
ခ်စ္သူကုိ ကုိယ္တုိင္ပန္ဆင္ေပးခ်င္ေပမယ္႔လဲ တုိင္းေရးျပည္ေရးေၾကာင္႔ေ၀းေနခ်ိန္မွာ
ခ်စ္သူလဲ လြမး္ေနမယ္ဆုိတာကုိ ဖြဲ႔ဆုိထားတာပါ၊
ဒီကဗ်ာေလးကုိ အေျချပဳလုိ႔ မန္းေလးက ဆရာျမဳိ႔မျငိမး္က “နတ္ရွင္ေနာင္”ဆိုတဲ႔အမည္နဲ႔
သီခ်င္းေရးစပ္လုိ႔ အဆုိေတာ္ၾကီး “ျပည္လွေဖ”ကသီဆုိရာမွာ
ဒီရတုရဲ႕ ပထမအပုိဒ္ကုိ မူရင္းအတုိင္းသီဆုိခဲ႔ပါတယ္။
အင္မတန္မွနားေထာင္ေကာငး္ေသာသီခ်င္းတပုဒ္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
ျမန္မာသီခ်င္းေလာက မွာ ပုံစံအသစ္နဲ႔တီထြင္စပ္ဆုိသူ
ဂီတနက္သန္ ကုိေစာညိမ္းကလည္း နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ႔သီခ်ငး္ကုိ
နတ္ရွင္ေနာင္ရဲ႕စာသားေတြကုိ အသုံးျပဳလုိ႔ “ေႏြေနွာင္းရက္က်န္”ဆုိတဲ႔သီခ်င္းစပ္ဆုိခဲ႔ပါတယ္။
ဒီသီခ်င္းကုိ အဲဒီတုနး္က ဆရာဦးသုခ သီဆုိတယ္လုိ႔ မွတ္သားခဲ႔ဘူးပါတယ္။
စာဆုိေတာ္ေန႔ဂုဏ္ျပဳတဲ႔ျပဇာတ္တစ္ခုရဲ႕ ဇာတ္၀င္ေတးလုိ႔လဲသိခဲ႔ရပါတယ္။
အေစာပုိင္းေတြမွာ ဒီသီခ်ငး္ ကုိေစာညိမ္းရဲ႕သီခ်ငး္လုိ႔ သိထားၾကပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ႔ ဒီ ေႏြေႏွာင္းရက္က်န္သီခ်င္း စာသားကုိ ဒဂုန္တာရာကေရးတယ္ ကုိေစာညိမ္းကသံစဥ္ရွာတယ္ဆုိတဲ႔ အစေလးထြက္လာေပမယ္႔ ခက္တာက အခုခ်ိန္ထိ အေျဖမသိေသး မေရရာေသးတဲ႔ကိစၥလုိျဖစ္ေနပါတယ္။
ဆရာဒဂုန္တာရာ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနတုန္း ဒီကိစၥေလး အဆုံးသတ္ခဲ႔ရင္ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။
“လွထြတ္ေခါင္”
တင္႔လွေပဟန္ ဘက္မရန္တည္႔၊
ေျခာက္တန္နတ္ရြာ ဘုံကလာသုိ႔၊
ျပာျပာလတ္လတ္ မြတ္မြတ္ညက္ညက္၊
ရႊန္းစက္စက္မွ် ၀င္းလက္ေရာင္ေရႊ၊
အေခါင္ေပတည္႔ ေတာင္ေနနတ္ဟန္၊
ျမတ္သစ္ၾကန္ႏွင္႔ ပန္းမာလ္ေရးေခ်၊
ထုံးေနမေၾကာ႔ ပတ္ေလ်ာ႔ဆံၾကာ၊
က်တုိင္းသာလွ်င္ ေရႊ၀ါပိတ္ရွင္း၊
ထည္ခ်င္းစပယ္ နံ႔ၾကြယ္လွဳိင္ၾကဴ၊
မဥၥဴမ်က္မည္း ေပၚထပ္စည္းႏွင္႔၊
မရည္းမထင္ ျဖဳတ္ခ်ည္းျမင္က၊
နတ္ပင္ယုိးမွား ၀ုိး၀ါးေတြးခြ်တ္၊
စိတ္လုံးညႊတ္လည္
ဘုံထြတ္နန္းေတာင္ေနတုိ႔ေလာ…………….။
ရင္႔မွ်ေရႊက်န္ ရြက္မပြန္တည္႔၊
၀ါၾကန္နီေမာင္း ပင္တုိင္းေျပာင္းက၊
သက္ေပါင္းထင္ယုံ လွနိတုံလည္း၊
ပန္းစုံေရာယွက္ ထုံးျမရြက္ႏွင္႔၊
လုိက္ဘက္တင္႔မွတ္ ကိုယ္၀တ္ေတာ္မွာ၊
မလႅာရနံ႕႔ ေမႊးပ်ံ႕ ၾကဳိင္ရႊင္း၊
ပယင္းေရာင္ျခည္ ပြတ္လဲ႔ၾကည္သုိ႔၊
ျမရည္ေၾက ာစိမ္း လဲ႔လဲ႔ရွိနး္ျမ၊
ခပ္သိမ္းကလ်ာ ရွု႕ဖြယ္သာလွ်င္၊
သိဂၤါလွ်ံေတာက္ လက္ေကာက္လက္ၾကပ္၊
ရည္လွ်ပ္ ဆံက်င္ မွွ်မဆင္လည္း၊
တုိင္းပင္တင္႔မွတ္ လွေခါင္ထြတ္သည္၊
ၾကာနတ္တန္းေဆာင္ေပတုိ႔ေလာ………………….။
ဆင္႔ခ်ေစြသြန္ ရက္မခ်န္တည္႔၊
ယုဂန္အလုံး ျမရည္ဖုံးသား၊
လွဆုံးတင္႔ေန ထုံးသေရလည္း၊
ေထြေထြၾကည္႔တုိင္း ျပစ္မ်ဳိးရုိင္းသည္၊
စံခိုင္းေလွာ္သစ္ ေရႊႏွယ္ႏွစ္မွ်၊
တင္ျပစ္မစက္ လဲ႔လဲ႕ညက္သား၊
ထက္နတ္ဘုံေန ခုသာေၾကြသု႔ိ၊
ထင္ေခ်ရွု႕ေျမာ္ အေက်ာ္ပ်ံ႕မႊန္း၊
၀ငး္ျငိမ္႔ရႊန္းကုိ ေတာင္နန္းေနေလာ၊
နတ္ေပေလာဟု ေတြးေတာေခ်မိ၊
ထပ္မသိခဲ႔ ထင္မိျဖဳတ္ခ်ည္း၊
ေျမာ္ကတည္းက အူသည္းစုညႊတ္၊
သက္လုံးျပတ္သည္
လွ်ံပတ္ထြန္းေရာင္ ေ၀တုုိ႔ေလာ……………..။
ေတာင္ငူဘုရင္နတ္ရွင္ေနာင္
ရူပကလ်ာဘြဲ႔။
ဒီကဗ်ာေလးကေတာ႔ အလွဘြဲ႔သက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကဗ်ာေလးမွာ ပါတဲ႔စာသားေတြကုိဖတ္ရင္ ေရွးက မိန္းမသားေတြရဲ႕၀တ္စားဆင္ယင္ပုံကုိပါ
သိရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ေရွးကဗ်ာမ်ားကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ျခင္း(နတ္ရွင္ေနာင္)
ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ ေရွးကဗ်ာမ်ားျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ျခင္း
