“ဘ၀” နဲ႔ “ဗီဇ”

ထပ္တူက်ခ်င္မွက်မယ္

“ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ” နဲ႔ “သစၥာတရား”

မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ မႏႈတ္ဆက္ဘဲ

ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္။

သူ…ေတာ္ေတာ္ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားခဲ့ပါတယ္

ေျပာေနက်..သည္းခံမႈ အကန္႕အသတ္ဆိုတာ

သူ႕အတြက္ ဟာသ တပုဒ္ပါ။

 သူမအေပၚထားတဲ့ အကန္႕အသတ္ကို သူခ်ိဳးဖ်က္ခဲ့တာ

ေတာ္ေတာ္ႀကာခဲ့ေပါ့။

သူမ အေပၚသူဘယ္ေတာ့မွ

ကန္႕သတ္ခ်က္မထားခဲ့ပါဘူး။

သူမ အေပၚအႏိုင္ယူဖို႕ဆိုတာ

သူ႕ဘ၀မွာ အခက္ခဲဆံုးအလုပ္တခု။

 ျဖစ္သမွ်..ရင္ဆိုင္ျပီး

ဘ၀ကိုရုန္းထြက္ခ်င္စိတ္က

အခ်ိန္နဲ႕ အမွ်။

ေျခလွမ္းေတြမ်ားသေလာက္

ခရီးမေရာက္ခဲ့ပါဘူး။

မာနေတြနဲ႔ ျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့လူတေယာက္

ေနာက္ဆုံးေတာ့

ေဒါသကုိသာ

လက္သိပ္ထိုး..တိတ္တဆိတ္ေပါင္းသင္းခဲ့ရသူေပါ့။

သူမ မွာလည္း..အဲ့လိုစိတ္ထားမ်ိဳး

ရွိေကာင္းရွိမယ္ထင္တယ္။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ရူးသြပ္မႈတခုမွန္း သိေပမယ့္

ရူးသြပ္ခ်င္ေနမိတယ္။

အျဖစ္ေနာက္က အပ်က္လိုက္သလိုေပါ့

သူ ထိုေနရာကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါျပီ။

အစေတာ့..သူတို႕ႏွစ္ေယာက္

အျဖဴထည္ေလးရူးသြပ္ခဲ့ႀကတာပါ

ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းက

သူတို႕ကို အျပာေရာင္ မွတ္ခ်က္ေတြ

အမ်ားႀကီးေပးခဲ့ႀကတယ္။

ေရႊခတ္ေတြျပန္ျပန္ေျပာျပီး

လက္ရွိ အေနေခ်ာင္ေအာင္လုပ္တဲ့လူေတြ

ကိုလဲ သူအသည္းနာတတ္တယ္။

ဒါေတာင္ သူ႕အတြက္

လက္ညဳိးေတြမ်ား စကားေတြလြင့္

မေရရာမႈ…အသိုက္အျမံဳထဲက မင္းသားအျဖစ္နဲ႕

က်ဳိတို႕က်ဲတဲ အခြင့္လမ္းကို

မရမကဖမ္းဆုပ္ရင္း

ညမဟုတ္တဲ့ညေတြကို ျဖတ္သန္းရင္း

မိုးလင္းခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္။

တခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွလံုးသားခ်င္း

ေပါင္းစည္းမယ္ ထင္ပါရ႕ဲ။

ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႕ပဲ

ထိုသူ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနပါတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမွာ

ဆြဲငင္အားေတြနဲ႕

တြန္းကန္အားေတြေရာယွက္ေနတယ္ဆိုတာ

တျဖည္းျဖည္း နားလည္လာတယ္။

အခက္အခဲဆိုတာ…တခဏပါ ဆိုသူေတြအတြက္

သူ…ထိုသူေတြ..အစား၀င္ေပ်ာ္ေပးေနပါတယ္။

သူ ခံႏိုင္ပါ့မလား…

သူဆက္လက္ ရွင္သန္ခ်င္ေပမယ့္

သူမ ေလာကဓံ မခံႏိုင္ေတာ့မွန္း

ကၽြန္ေတာ္ အလုိလိုသိပါတယ္။

သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕

ေန၀င္ခ်ိန္ဟာ အလင္းထက္ေတာင္

ျမန္ဆန္ေနတယ္။

ဒါေပမယ့္..ထိုသူေနခ်င္ေသးတယ္

ဒုကၡေတြကို ႏွလံုးသားႏွစ္ခုေပါင္းစပ္

ေျဖရွင္းခ်င္ေနေသးတယ္။

သူတို႕ ရဲ႕ ဆက္ဆံေရး

စဥ္းစားႀကည့္ရင္..ဘာမွမေရရာ

တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္စိတ္မလြင့္ေအာင္

အေပၚယံ ဆက္ဆံမႈေတြတိုးလာတာကလြဲလို႕

က်န္တာ နတၱိအမွ်။

စိတ္လိုလက္ရအျပန္အလွန္ ေတြးျဖစ္ေသးေပမဲ့

ယံုၾကည္မႈေတြနည္းလာတယ္။

သူမ သူ႕အေပၚ ခါးသီးစြာတုန္႕ျပန္မႈေတြက

ေန႕စဥ္အမွ်။

ဝတၱရားဆန္တဲ့ တုန္႔ျပန္မႈမ်ိဳး ေတာင္

မျမင္ရတာ အေတာ္ႀကာခဲ့ျပီ

စိတ္ကုန္သြားဆက္ဆံေရးမ်ိဳးလဲ

မၾကာမၾကာထုတ္သံုးတတ္တယ္။

အခ်စ္စစ္မွာ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းရမယ္လိုု႕ ပညာတ္ထားေပမယ့္

သရုပ္ေဆာင္တတ္လာတယ္ ..

ထိုသူ စိတ္ေတြကို မႀကာခဏ

မာေႀကာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားရတာ

ပင္ပန္းေနျပီဆိုတာ..ကၽြန္ေတာ္အသိဆံုး။

ဘ၀နဲ႕အခ်စ္ကေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရယူလို႕မရတဲ့

မဟာမိတ္ေတြလိုပါပဲ။

အရင္တခိ်န္ကယံုၾကည္တာေတြ

ခုခ်ိန္မွာ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပစရာမဲ့လာတယ္.

ေလာကႀကီးက အခ်စ္သက္သက္နဲ႕

ဘ၀တည္ေဆာက္မယ့္သူေတြကို

အာမခံ မေပးတတ္ဘူးဆိုတာ

သူတျဖည္းျဖည္းသေဘာေပါက္လာတယ္..

အရင္ကတည္းကမေပးခဲ့တာပါ။

ဒုကၡကို တစ္ဖက္လူသိေအာင္

ေျပာမျပတတ္တာ..သူ႕ရဲ႕အားနည္းခ်က္မဟုတ္တဲ့

ဘ၀ေပးကုသိုလ္ကံလို႕ေတာ့အရင္က ေျပာဖူးတယ္။

သူက သူ႕ဒုကၡအေပၚ

ကိုယ္ေဖာ့ေဖာ့ ေနတတ္လြန္းလို႔

တစ္ဝက္ကူညီစာနာမႈသာ ရရွိခဲ့သူေပါ့။

လူမႈေရးမွာ အစြန္းမေရာက္ေအာင္ ထိန္းတတ္တယ္။

သစ္ရြက္ေတြလႈပ္ခတ္တယ္

စာရြက္ေတြလြင့္တယ္

အစြန္းအဖ်ားမွာ တင္ထားတဲ့အရာေတြ

ေျမခတယ္။

ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုး လွည့္ပတ္ႀကည့္ျပီးျပီ

ဘယ္သက္ရွိသက္မဲ့ျဒပ္ရွိျဒပ္မဲ့

သူေလာက္ ေျခာက္ေသြ႕ေနတာ မေတြ႕ဘူး။

“ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ခုန္ေပါက္ကစားျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။

ဘဝဆိုတာ ဓါးခ်က္ေတြမႊန္းထားတဲ့ အရွင္လတ္လတ္ငါးပဲ။”

တဒဂၤေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ

အခါခါေသာက္ေသာ္လည္း

ညဥ့္လည္မွာ ေသာက္သံုးတဲ့ စီကလက္တလိပ္သာသာ

လက္တစ္ဆစ္စာ ရယူမႈနဲ႔ ေရာင့္ရဲခဲ့သူပါ။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ေလညင္းသာသာမွာ

လြင္းပါးသူ ပုဝါစကေလးပဲလို႕

သူတီးတိုးေရးရႊတ္ရင္း…ေနာက္တေန႕

ရွင္သန္ဖို႕……..။

 FiйaL⎝⋋⏝⋌⎠mUtaTioй

>>4:00 PM 

>>30.01.2011

မွတ္ခ်က္။          ။ ဤကဗ်ာ သည္ ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္၊ ဆရာစိုင္း၀င္းျမင့္၊ ကို သက္ေထြး  ကဗ်ာမ်ားမွ

                          စာသားတခ်ိဳ႕မွီျငမ္းထားပါသည္။