တစ္ရက္ခံေပၚပင္ လသံုးစင္းလို သူတို႔ဟာ မင္းေနာက္ေက်ာမွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္လာခဲ့တယ္ … ဂါ၀န္စ ေအာက္ဖက္နားမွာ ေပါေလာေပၚေနတဲ့ ေျခေထာက္မဲ့ အရုပ္ေတြက စုန္းမေတြလိုလို ငါ့စိတ္ကို ျမင္ေယာင္ေစတယ္…. သူတို႔ေျခဖ၀ါးေတြဟာ ရပ္တန္႔ေနတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အလဟႆ အလွေတြျပဖို႔ မင္းရဲ႕ ဒိုင္ယာရီနဲ႔ အတူ အိမ္ျပန္လာတာ ငါျမင္ေနရတယ္ …. မင္းမ်က္လံုးေတြ ေတာင္ေတြအေနာက္မွာ ပုန္းကြယ္ေနခ်ိန္၊  မင္းေနာက္ေက်ာမွာ မိုးသက္ မုန္တိုင္းေတြ ထန္ေနၾကတယ္ …. မင္းနဖူးေပၚက မိုးဖြဲဖြဲေတြဟာ မ်က္ရည္ကန္ထဲမွာ တံလွ်ပ္ထ ေတာက္ပေနၾကျပန္တယ္ …. တစ္ … ႏွစ္ … သံုး …. သူတို႔ သံုးေယာက္သား အသက္ရႈသံေတြကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူတို႔ရဲ႕ ႀကိဳးေတြကို နီးသထက္ နီးေအာင္ ဆြဲငင္ေနၾကတယ္ …. ပန္းကန္စင္ အံဆြဲေတြမွာ တြဲလဲခ် မင္းခ်န္ခဲ့တဲ့ ႀကိဳးစေလးေတြ အဆြဲခံဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတာ ငါသတိရမိတယ္ …. အဲ့ဒါဘာလဲ? စိတ္အာရံု မအီမသာ ျဖစ္ေနတာလား …  ခ်စ္သူ? ဘာ့ေၾကာင့္ မင္းဆြယ္တာ အနီေလး ဒီေလာက္ ၿမဲေနရတာလဲ? ဘာ့ေၾကာင့္ မင္းဒီလို ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ၾကည္႔တတ္ လာရတာလဲ? မင္းအရိပ္ထက္ ပိုသစၥာရွိတဲ့ လသံုးစင္းကေတာ့ အၿမဲ အဲ့ဒီမွာပဲ ….. အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ မင္းေၾကာက္ရြံ႕ရင္ေတာင္ မင္းရဲ႕စိတ္ထဲမွာ သူတို႔ေတြ ရွိတယ္လို႔ ခံစားရမယ္ …. သူတို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ နားေထာင္ေနတဲ့ နားရြက္ေတြကို ပြတ္တိုက္ထုတ္ဖို႔ ခဲဖ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး မင္း၀ယ္ခဲ့တယ္ …. ငါမင္းကို ႀကိဳးဆြဲတဲ့အခါ သူတို႔ေတြဟာ ငါ့အာရံုကို စိုးမိုးေနၾကတယ္ …. သူတို႔ကို အေတာ္ဆံုးလို႔ ငါျမင္မိပါတယ္ …. သလင္းေက်ာက္ အလွဆင္ထားတဲ့ လြင္ျပင္တစ္ခုမွာ ေရေႏြးေငြ႔ေပါင္းခံ အေငြ႔ထြက္ အစားအစာေတြနဲ႔ …. လမ္းျပမွတ္တိုင္လို တူေတြဟာ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔တစ္ေခ်ာင္း ေခါင္းေခါက္လို႔ တေတာက္ေတာက္ ျမည္သံေပးရင္း …. ေနေရာင္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ သူမရဲ႕ လိုက္ကာနား အမႊမ္းေတြဟာ တန္ဖိုးနည္း အနီေရာင္ မီးခြက္ရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္ခံထားရတဲ့  မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းေဆာင္ကို ငါျမင္ရတယ္ …. ဘယ္သူဘယ္၀ါ ပိုင္ဆိုင္မွန္း မသိေသာ ေပ်ာက္ဆံုးခံ အ၀တ္ေတြလည္း ငါေတြ႔ရတယ္ …. ၀စ္လစ္စလစ္ သစ္ပင္မွာ လည္ေခ်ာင္းေပၚ ဆုတ္ခြဲႀကိဳးေပး သတ္လိုက္တယ္ …. သစ္ပင္ရဲ႕ အလွပဆံုး အစြန္းအထင္းဟာ သူမရဲ႕ ငန္းလည္တိုင္ေလး ေပၚမွာရွိတယ္ …. ကိုယ့္အရိပ္ ကိုယ္ျပန္ႏွစ္သက္တဲ့ နတ္လူပ်ိဳ ဂမုန္းပန္း ဒ႑ာရီဟာ သူမေပၚမွာ ေရးထိုးခဲ့ၿပီ …. မင္းလည္း သူမကို အခါခါ ဖတ္မယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္ …. မင္းရဲ႕ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းဆန္တဲ့ အတိသယ၀ုတၱိ အၿပံဳးေတြေၾကာင့္ ၾကယ္ေတြဟာ ေကာက္ေၾကာင္းေတြၾကား အေရာင္ထေတာက္ တတ္ၾကတယ္ ….  ငါမင္းကို ေၾကာက္ရမွာလား? ….  ဟုတ္တယ္ …. သူတို႔ေတြဟာ မင္းေနာက္မွာ ရွိေနၾကတယ္ …. မင္းငါ့ကို အတင္းအၾကပ္ ႀကိဳးဆြဲကတိုင္း သူတို႔ရဲ႕ ျပင္းထန္ေတာက္ပေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြဟာ အလင္းတန္း သံုးခုနဲ႔ မင္းအေပၚ အစက္ အစက္ က်လာမယ္ …. မင္းနဲ႔ငါ ကေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြဟာ ရင္ကြဲနာက်တဲ့ သစ္ရြက္ေတြလို တို႔ႏွစ္ေယာက္ေဘးမွာ ၀ဲပ်ံေနၾကမယ္ …. မင္းရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ေလးကန္တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ငါ့ဖက္ကို သမင္လည္ျပန္ မ်က္ႏွာမူေနရင္ေတာင္မွ မင္းဟာ သူတို႔ရဲ႕႕ ႀကိဳးဆြဲရုပ္ပါပဲ …. ငါမင္းကို ေၾကာက္ရမွာလား … အခ်စ္ရယ္? …. ကဲ … အခုပဲ ေၾကးမံႈျပင္မွာ တို႔အတူ ရႈစားၾကရေအာင္လား?