တံခါးကို အလ်င္စလို မဖြင့္လိုက္ပါနဲ႔ဦး ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာ အသင့္ မျဖစ္ေသးလို႔ပါ ။

ဘဝကို အႏုပညာေပၚ တင္ထားတဲ့အခါ
ေရာင္နီ လာသံ တခ်က္ခ်က္ နဲ႔
ၾကယ္ ေအာ္သံ တဖ်တ္ဖ်တ္ တင္မက
ဝင္သက္ ထြက္သက္ ေတြပါ … အာရံုမွာ ခါးတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့ အေမ … ေျပာေနၾက စကားက
“ ဝမ္း မ ဝမယ့္ စာသားနဲ႔ သကၠရာဇ္ကို စားတဲ့ ငါ့သား ” … တဲ့ ။

ေဟာ … … … ဒီၿမိဳ႕ကေလးနဲ႔ အိပ္မက္ေတြ ေပၚမွာ
အစင္းစင္းေသာ ရထားမ်ားရဲ႕ ဥၾသသံေတြ ဆူညံသြားတယ္ ။

လူေမာ္ၿငိမ္း
Wednesday , March 23 , 2011